|
| | | |
Η ιογενής ηπατίτιδα σκοτώνει πλέον κάθε χρόνο περισσότερους από όσους η ελονοσία, η φυματίωση και το AIDS
The Lancet
Η ιογενής ηπατίτιδα έχει πλέον εξελιχθεί σε μία από τις κυριότερες αιτίες θανάτου στη Γη, σκοτώνοντας κάθε χρόνο τουλάχιστον τόσους ανθρώπους όσους η φυματίωση, η ελονοσία ή το AIDS, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα.
Οι επιστήμονες των Ιατρικών Σχολών του Imperial College του Λονδίνου και του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, με επικεφαλής τον δρα Γρκάχαμ Κουκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «The Lancet», ανέλυσαν στοιχεία από 183 χώρες από το 1990 μέχρι σήμερα.
Ενώ οι θάνατοι από άλλες λοιμώξεις σταδιακά μειώνονται, από την ιογενή ηπατίτιδα αυξάνονται συνεχώς και υπολογίζονται πλέον σε πάνω από 1,45 εκατομμύρια ετησίως, έναντι 1,3 εκατομμυρίων από το AIDS, 1,4 εκατ. από τη φυματίωση και 860.000 από την ελονοσία.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μετά το 1990 έχει υπάρξει διεθνώς μια αύξηση κατά 63% των θανάτων από ιογενή ηπατίτιδα. Οι θάνατοι είναι περισσότεροι στις χώρες υψηλού και μεσαίου εισοδήματος, ιδίως στην ανατολική Ασία, από ό,τι χαμηλού εισοδήματος. Οι επιστήμονες καλούν τη διεθνή κοινότητα να λάβει επειγόντως μέτρα για να αντιμετωπισθεί η κρίση.
Η ιογενής ηπατίτιδα είναι μια φλεγμονή του ήπατος που προκαλείται από διαφορετικούς ιούς και έχει πέντε τύπους (A, B, C, D, E). Μεταδίδεται μέσω των σωματικών υγρών και, στην περίπτωση της A και της Ε, μέσω μολυσμένου νερού και τροφής.
Σύμφωνα με τη μελέτη, η συντριπτική πλειονότητα των θανάτων (το 96%) οφείλονται στις ηπατίτιδες B και C, που προκαλούν κίρρωση και καρκίνο του ήπατος. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν κόπωση, ίκτερο και ναυτία, αν και σε πολλους ανθρώπους η νόσος δεν εμφανίζει συμπτώματα, με συνέπεια αρκετοί ασθενείς να μην γνωρίζουν ότι έχουν μολυνθεί, εωσότου εκδηλώσουν σοβαρές επιπλοκές.
Όπως είπε ο Κουκ, «μολονότι για την ιογενή ηπατίτιδα υπάρχουν πια αποτελεσματικές θεραπείες και εμβόλια (σ.σ. για την Α και τη Β, αλλά όχι για τη C), υπάρχουν πολύ λίγα χρήματα που επενδύονται για να φθάσουν αυτά τα φάρμακα στους ασθενείς, ιδίως αν κάνει κάποιος σύγκριση με την ελονοσία, το AIDS και την φυματίωση».
Οι τιμές αρκετών νέων φαρμάκων, ιδίως για την ηπατίτιδα C, είναι απρόσιτες για μεγάλα τμήματα του παγκόσμιου πληθυσμού.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|