|
| | | |
Τα τοξικά χημικά σε νερό, αέρα, τροφές και καθημερινά προϊόντα, βλάπτουν την ανάπτυξη του παιδικού εγκεφάλου
Environmental Health Perspectives
Για πρώτη φορά κορυφαίοι επιστήμονες και γιατροί από τις ΗΠΑ, καθώς και επιστημονικοί-ιατρικοί φορείς, με κοινή ανακοίνωσή τους, προειδοποιούν πως υπάρχει πλέον επιστημονική ομοφωνία ότι η έκθεση των παιδιών σε διάφορες τοξικές χημικές ουσίες στον αέρα, στο νερό, στις τροφές και σε προϊόντα της καθημερινότητας (πλαστικά κ.α.) αποτελεί κίνδυνο για την ανάπτυξη του εγκεφάλου τους, ιδίως όσο ακόμη αυτά βρίσκονται στην κοιλιά της μητέρας τους.
Αυξάνει έτσι η πιθανότητα εκδήλωσης διαφόρων νευροαναπτυξιακών διαταραχών (φάσμα αυτισμού, διανοητική καθυστέρηση, ελλειμματική προσοχή-υπερκινητικότητα, μαθησιακές δυσκολίες κ.α.).
Η επιστημονική «συμμαχία», γνωστή με το όνομα TENDR (Targeting Environmental Neuro-Developmental Risks), που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό περιβαλλοντικής υγείας «Environmental Health Perspectives», ζητά να υπάρξει άμεση δράση, προκειμένου να μειωθεί σημαντικά η έκθεση των σημερινών παιδιών και των επόμενων γενεών στα δυνητικά επικίνδυνα χημικά.
Κατ' εξοχήν επικίνδυνα θεωρούνται τα οργανοφωσφορικά παρασιτοκτόνα για τα φυτά, οι πολυβρωμοδιφαινυλαιθέρες (PBDE), οι φθαλικές ενώσεις, οι ρυπαντές που σχετίζονται με τις καύσεις (πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες, οξείδια αζώτου, σωματίδια), ο μόλυβδος, ο υδράργυρος και τα πολυχλωριωμένα διφαινύλια (PCB).
Η επικεφαλής του προγράμματος TENDR Ίρβα Χερτς-Πιτσιότο, καθηγήτρια δημόσιας υγείας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Ντέιβις, έκανε λόγο για «ιστορική συμφωνία». Όπως είπε, «πριν δέκα χρόνια μια τέτοια επιστημονική συναίνεση δεν θα ήταν δυνατή, όμως πλέον η επιστημονική έρευνα είναι ξεκάθαρη: τα τοξικά χημικά βλάπτουν την ανάπτυξη του εγκεφάλου των παιδιών μας. Ως κοινωνία, μπορούμε να εξαφανίσουμε ή να μειώσουμε σημαντικά αυτές τις τοξικές χημικές ουσίες και να αντιμετωπίσουμε τις ρυθμιστικές ανεπάρκειες, που έχουν επιτρέψει τον πολλαπλασιασμό αυτών των χημικών. Με αυτά τα βήματα, θα είμαστε σε θέση να μειώσουμε τα υψηλά ποσοστά των νευροαναπτυξιακών διαταραχών».
Σύμφωνα με τους 48 κορυφαίους Αμερικανούς επιστήμονες, συχνά οι έγκυες γυναίκες μολύνονται με διάφορα χημικά, πράγμα που έχει επιπτώσεις στο έμβρυο που κυοφορούν. «Είμαστε μάρτυρες μιας ανησυχητικής αύξησης στα προβλήματα μάθησης και συμπεριφοράς των παιδιών», τονίζουν και επισημαίνουν ότι «ακόμη και υπερβολικά χαμηλά επίπεδα έκθεσης» σε ορισμένα χημικά μπορεί να επιδράσουν αρνητικά στον υπό ανάπτυξη εγκέφαλο.
Οι επιστήμονες υπογραμμίζουν ότι «αυτά τα χημικά είναι διάσπαρτα, όχι μόνο στον αέρα και στο νερό, αλλά στα καθημερινά καταναλωτικά προϊόντα που χρησιμοποιούμε στα σώματά μας και στα σπίτια μας». Και επισημαίνουν ότι «για τα περισσότερα χημικά στην πραγματικότητα δεν έχουμε ιδέα τι κάνουν στη νευρική ανάπτυξη των παιδιών, επειδή απλώς δεν έχουν μελετηθεί».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|