Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




SOS Παχυσαρκία

Παγίδα μπορεί να αποτελέσει η συμβουλή «τρώτε με μέτρο»



Κείμενο΄Εφη Φουσέκη

Η απώλεια βάρους, η διαχείριση των χρόνιων ασθενειών και η προαγωγή της γενικής υγείας είναι μεταξύ των πλεονεκτημάτων που μπορεί να προσφέρει μια διατροφή που βασίζεται στην κατανάλωση φαγητού «με μέτρο».

«Το πρόβλημα προκύπτει από την ερμηνεία που δίνει ο καθένας στον όρο “μέτρο”» επισημαίνει ο γενικός χειρουργός και εξειδικευμένος στην παχυσαρκία δρ. Γιώργος Σπηλιόπουλος.

Ειδικότερα, παρότι η συμβουλή των γιατρών για κατανάλωση τροφής «με μέτρο» θα μπορούσε να θεωρηθεί καλή πρακτική προκειμένου ο άνθρωπος να ακολουθεί μια ισορροπημένη διατροφή, νέα έρευνα του Πανεπιστημίου της Georgia δείχνει ότι μπορεί να αποτελέσει παγίδα και τελικά να μην οδηγήσει στην επιθυμητή απώλεια ή διατήρηση του βάρους, λόγω του ευρέως φάσματος ερμηνειών που μπορούν να δοθούν.

Αιτία είναι η τάση ερμηνείας του όρου «μέτρο» ανάλογα με τον βαθμό που κάποιος αγαπάει ένα φαγητό, ανέφερε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Michelle vanDellen, επίκουρος καθηγήτρια στο Τμήμα Ψυχολογίας του Franklin College of Arts and Sciences. Το μέτρο του καθενός είναι σχετικό, όπως ανέφερε, καθώς η κατανάλωση φαγητού με «μέτρο» δεν συγκεκριμενοποιεί την ποσότητα ώστε να είναι ξεκάθαρη η διατροφική συμπεριφορά που πρέπει να υιοθετήσουν οι ενδιαφερόμενοι.

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Appetite, περιγράφει τις έννοιες του «μέτρου» σύμφωνα με τις αντιλήψεις των ανθρώπων. Τα ευρήματα βασίζονται σε αποτελέσματα διαφόρων μελετών που διεξήγαγε η ομάδα στο εργαστήριο και online.

Οι ερευνητές ζήτησαν από τους συμμετέχοντες να απαντήσουν πως «μετέφραζαν» τη λέξη μέτρο για την κατανάλωση ορισμένων τροφίμων, όπως π.χ. για τα μπισκότα. Ρώτησαν πόσα μπισκότα νοούνται όταν τους συστήνεται να τρώνε με μέτρο, με πόσα θα ήταν ικανοποιημένοι και πόσα θεωρούσαν ότι έπρεπε να τρώνε.

Σύμφωνα με τις απαντήσεις που συνέλεξαν και επεξεργάστηκαν οι ερευνητές, τόσο οι αδύνατοι όσο και οι υπέρβαροι άνθρωποι τείνουν να σκέφτονται το μέτρο μέσα από τη δική τους οπτική γωνία και να υπερβάλλουν.

Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε η ερευνητική ομάδα, οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι όταν πρέπει να φάνε με μέτρο δεν σημαίνει να υπερκαταναλώσουν τροφή, οπότε τρώνε λιγότερη απ’ όση θα ήθελαν. Όμως πάντα καταναλώνουν περισσότερη απ’ όσο θα έπρεπε να καταναλώσουν.

«Τα ευρήματα της συγκεκριμένης μελέτης επιβεβαιώνουν παλαιότερες που καταδεικνύουν ότι οι άνθρωποι είναι επιεικείς με τις ποσότητες των τροφών που λαμβάνουν, οπότε εύκολα μπορούν να αυξήσουν το βάρος τους, με τις ολέθριες επιπτώσεις που αυτό συνεπάγεται για την υγεία τους» σημειώνει ο δρ. Σπηλιόπουλος και προσθέτει: «Εάν λάβει κανείς υπόψη του τις διαστάσεις που έχει πάρει η παχυσαρκία σήμερα στον δυτικό κόσμο, η διατροφή που στηρίζεται στο "μέτρο", λόγω της υποκειμενικότητας της ερμηνείας του όρου, δεν μπορεί να αποτελέσει σωστό οδηγό».

Σημειώνει επίσης ότι τα ολοένα δημοφιλέστερα κινήματα που παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια, με υποστηρικτές ανθρώπους που πιστεύουν ότι πρέπει να αρνούνται τη δίαιτα αλλά να τρώνε με μέτρο, δεν προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια σε εκείνα τα άτομα που επιβάλλεται για λόγους υγείας να χάσουν βάρος. Η πρακτική αυτή είναι αναποτελεσματική και αιτία είναι η τάση των ανθρώπων να τρώνε μεγαλύτερες ποσότητες από τα αγαπημένα τους φαγητά.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία