|
| | | |
Τεχνολογία και Υγεία
Οι υπολογιστές μπορούν να κάνουν πιο ακριβείς διαγνώσεις του καρκίνου των πνευμόνων από τους γιατρούς
Πανεπιστήμιο Στάνφορντ/ΗΠΑ.-
Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές είναι δυνατό να "εκπαιδευθούν" έτσι ώστε να είναι πιο ακριβείς σε σχέση με τους παθολόγους, όσον αφορά την αξιολόγηση των καρκινικών ιστών των πνευμόνων, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή γενετικής Μάικλ Σνάϊντερ, διευθυντή του Κέντρου Γονιδιωματικής και Εξατομικευμένης Ιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature Communications".
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ένας υπολογιστής με λογισμικό μηχανικής μάθησης μπορεί να διακρίνει ανάμεσα σε διαφορετικούς τύπους καρκίνου των πνευμόνων, καθώς επίσης να κάνει πρόγνωση για την επιβίωση κάθε ασθενούς, καλύτερα από τους γιατρούς που χρησιμοποιούν την κλασική μέθοδο ταξινόμησης των όγκων.
«Η παθολογία όπως εφαρμόζχεται σήμερα, είναι πολύ υποκειμενική. Δύο άκρως έμπειροι παθολόγοι που αξιολογούν την ίδια εικόνα, θα συμφωνήσουν μόνο στο 60% περίπου των περιπτώσεων. Ο υπολογιστής αντικαθιστά αυτή την υποκειμενικότητα με εξειδικευμένες ποσοτικές μετρήσεις, που πιθανότατα θα βελτιώσουν την έκβαση των ασθενών», δήλωσε ο Σνάϊντερ.
Οι ερευνητές θεωρούν ότι, εκτός από τον καρκίνο των πνευμόνων, η ίδια προσέγγιση μπορεί να αξιοποιηθεί και σε άλλα είδη καρκίνου.
Εδώ και δεκαετίες, οι παθολόγοι αξιολογούν τη σοβαρότητα του καρκίνου σε "στάδια", χρησιμοποιώντας μικροσκόπια για να μελετήσουν τον καρκινικό ιστό. Όσο πιο αφύσικος φαίνεται ο ιστός (αναφορικά π.χ. με το μέγεθος και το σχήμα των καρκινικών κυττάρων) και όσο πιο πολύ έχει εξαπλωθεί η νόσος σε άλλα μέρη του σώματος, τόσο πιο προχωρημένος θεωρείται ο καρκίνος. Ανάλογη είναι και η πρόγνωση για την εξέλιξη του ασθενούς, πράγμα που καθορίζει και κατά πόσο οι ογκολόγοι θα ακολουθήσουν επιθετική θεραπεία.
Στον καρκίνο των πνευμόνων όμως το σύστημα αυτό ταξινόμησης δεν είναι πάντα αποτελεσματικό. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν περίπου 2.200 εικόνες από καρκινικούς ιστούς, καθώς επίσης πληροφορίες για το στάδιο κάθε ασθενούς και πόσο έζησε ο καθένας μετά την αρχική διάγνωση, προκειμένου να «εκπαιδεύσουν» ένα πρόγραμμα λογισμικού, ώστε στη συνέχεια αυτό να κάνει τις δικές του -ακόμη πιο ακριβείς- αξιολογήσεις.
Ο υπολογιστής αποδείχθηκε ότι είναι σε θέση να εντοπίσει στις εικόνες των ιστών περισσότερα χαρακτηριστικά σχετικά με τον καρκίνο, από όσα μπορεί να δει το ανθρώπινο μάτι, ακόμη και το έμπειρο. Συνολικά, το ειδικό λογισμικό μπορεί να ανιχνεύσει σχεδόν 10.000 διαφορετικά καρκινικά χαρακτηριστικά, έναντι μερικών εκατοντάδων που «πιάνουν» οι γιατροί. Για παράδειγμα, ο υπολογιστής είναι ικανός να διακρίνει το σχήμα και την υφή του κυτταρικού πυρήνα, καθώς και τις αποστάσεις ανάμεσα στα γειτονικά καρκινικά κύτταρα, πράγματα αδύνατα για το ανθρώπινο μάτι.
«Οι υπολογιστές μπορούν να αξιολογήσουν ακόμη και τις παραμικρές διαφορές ανάμεσα σε χιλιάδες δείγματα, με πολλαπλάσια ακρίβεια και ταχύτητα σε σχέση με τους ανθρώπους. Αυτό φέρνει την παθολογία του καρκίνου στον 21ο αιώνα», τόνισε ο δρ Σνάϊντερ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|