Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πάρκινσον

Η νέα εισπνεόμενη λεβοντόπα ανακουφίζει πιο γρήγορα τα συμπτώματα της νόσου Πάρκινσον σε σχέση με τα χάπια



Πηγή Science Trnaslational Medicine.-

 Μια εισπνεόμενη μορφή τής  λεβοντόπα, του κλασικού φαρμάκου κατά της νόσου Πάρκινσον, μπορεί να έχει ταχύτερα αποτελέσματα και να βοηθήσει πιο αποτελεσματικά τους ασθενείς, σε σχέση με τα συνήθη χάπια που περιέχουν την ίδια ουσία, η οποία βοηθά στην αύξηση της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο.

         Η λεβοντόπα ((L-Dopa), μια κατεχολαμίνη που αποτελεί πρόδρομη ουσία της ντοπαμίνης, αποτελεί την καλύτερη σήμερα θεραπεία από το στόμα για τη νευροεκφυλιστική νόσο Πάρκινσον.

         Οι ερευνητές της εταιρείας βιοτεχνολογίας Acorda Therapeutics, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό "Science Trnaslational Medicine", ανέπτυξαν μια μορφή λεβοντόπα σε σκόνη, με την ονομασία CVT-301, που μπορεί ο ασθενής να εισπνεύσει μέσω ειδικής συσκευής ακριβούς δοσολογίας.

         Όπως έδειξαν τα πειράματα σε σκύλους και ανθρώπους, η εισπνεόμενη λεβοντόπα απορροφάται γρήγορα από το σώμα και είναι ανιχνεύσιμη στο αίμα πέντε μόλις λεπτά μετά τη χορήγησή της, σε σχέση με χρονικό διάστημα 20 λεπτών, όταν η λεβοντόπα λαμβάνεται με μορφή χαπιού. Ενώ η λεβοντόπα σε χάπια πρέπει να περάσει πρώτα από το στομάχι, προτού φθάσει στον εγκέφαλο, η εισπνεόμενη λεβοντόπα μέσω των πνευμόνων φθάνει πιο γρήγορα στα κέντρα του εγκεφάλου.

         Έτσι, η εισπνεόμενη λεβοντόπα βελτιώνει πιο γρήγορα τις κινητικές δυσκολίες των ασθενών (μυικές ακαμψίες, τρέμουλα, έλλειψη ισορροπίας και συντονισμού κινήσεων κ.α.) από ό,τι τα χάπια. Οι μελέτες εξάλλου δείχνουν ότι είναι ασφαλής και καλά ανεκτή, ενώ η πιο κοινή παρενέργειά της είναι η πρόκληση βήχα.

         Οι μισοί περίπου ασθενείς που παίρνουν λεβοντόπα σε χάπια, μετά από δύο χρόνια ξαφνικά εκδηλώνουν επεισόδια κινητικών προβλημάτων, καθώς το φάρμακο εμφανίζει πλέον μειωμένη αποτελεσματικότητα. Όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο αυτές οι περίοδοι επανεμφάνισης των συμπτωμάτων γίνονται συχνότερες.

   Οι επιστήμονες θεωρούν ότι οι δύο μορφές λεβοντόπα, σε χάπι και εισπνεόμενη, μπορούν να συνδυασθούν στον ίδιο ασθενή για καλύτερα αποτελέσματα. Το 2017 θα δοθούν στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα από την τυχαιοποιημένη και ελεγχόμενη με ψευδοφάρμακαο (πλασίμπο) κλινική δοκιμή φάσης 3 του CVT-301.

         Περίπου 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρώπη πάσχουν από Πάρκινσον. Η νόσος προκαλείται από τη σταδιακή καταστροφή των νευρώνων που παράγουν ντοπαμίνη. Εκτός από τα κινητικά προβλήματα, οι ασθενείς μπορεί να εκδηλώσουν κατάθλιψη, άγχος, διαταραχές ύπνου, γαστρεντερικά προβλήματα κ.α.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία