Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παιδική παχυσαρκία

Τρία πράγματα που επίσης κάνουν παχύσαρκα τα παιδιά: βρεφικές λοιμώξεις, στέρηση ύπνου και...σχολικές διακοπές



Πηγή The Lancet Diabetes & Endocrinology.-

  Τα παραπανίσια κιλά ενός παιδιού, αλλά και ενός ενήλικα, δεν είναι μόνο θέμα υπερβολικού φαγητού, έλλειψης σωματικής άσκησης ή κακού μεταβολισμού. Τρεις νέες επιστημονικές έρευνες αναδεικνύουν τρεις άλλους παράγοντες κινδύνου: τις λοιμώξεις όταν κανείς ήταν ακόμη βρέφος, την έλλειψη επαρκούς ύπνου και τις...αμαρτίες στις σχολικές διακοπές.

         Η πρώτη έρευνα, με επικεφαλής τον δρα Ντε-Κουν Λι του Ιατρικού Κέντρου Kaiser Permanente στην Καλιφόρνια, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ενδοκρινολογίας "The Lancet Diabetes & Endocrinology", ανέλυσε στοιχεία για πάνω από 260.000 νεογέννητα σε βάθος 16 ετών.

   Διαπιστώθηκε ότι οι λοιμώξεις που συνέβησαν κατά τη βρεφική ηλικία -και όχι τόσο η λήψη αντιβιοτικών- αυξάνει τον κίνδυνο παιδικής παχυσαρκίας. Οι λοιμώξεις από μικροοργανισμούς και τα αντιβιοτικά μεταβάλλουν τις μικροβιακές κοινότητες στο έντερο των μικρών παιδιών και αυτό έχει πολλαπλές αλυσιδωτές επιδράσεις στον μεταβολισμό, στο ανοσοποιητικό σύστημα και στην ανάπτυξή τους.

   Τα παιδιά που διαγνώσθηκαν με λοίμωξη κατά το πρώτο έτος της ζωής τους, χωρίς να πάρουν αντιβιοτικά, είναι κατά μέσο όρο περίπου 25% πιθανότερο να γίνουν παχύσαρκα αργότερα, σε σχέση με όσα δεν πέρασαν λοιμώξεις. Όσο περισσότερες λοιμώξεις πέρασε ένα παιδάκι, τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος παχυσαρκίας. Αντίθετα, η χρήση αντιβιοτικών κατά το πρώτο έτος δεν αυξάνει τον κίνδυνο παχυσαρκίας.

   Η δεύτερη μελέτη, με επικεφαλής τη δρα Γκέρντα Ποτ του King's College του Λονδίνου, που δημοσιεύθηκε στο ευρωπαϊκό περιοδικό για θέματα κλινικής διατροφολογίας "European Journal of Clinical Nutrition", αξιολόγησε (μετα-ανάλυση) τα ευρήματα 11 ερευνών σχετικά με την επίπτωση του ύπνου στο πάχος.

   Διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που στερούνται τον αναγκαίο ύπνο, καταναλώνουν την ημέρα, κατά μέσο όρο, 385 περισσότερες θερμίδες (ισοδυναμούν με περίπου πέντε φέτες ψωμί) και έτσι τείνουν να παχύνουν. Επίσης, οι άνθρωποι που πάσχουν από αϋπνία τείνουν να τρώνε περισσότερα λιπαρά.

   Η τρίτη έρευνα, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Πολ φον Χίπελ του Πανεπιστημίου του Τέξας-Όστιν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Obesity" (Παχυσαρκία), ανέλυσε στοιχεία από ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα 18.170 παιδιών στις ΗΠΑ, από την αρχή του νηπιαγωγείου, έως το τέλος της δευτέρας δημοτικού.

         Διαπιστώθηκε ότι όλες σχεδόν οι αυξήσεις στο βάρος των παιδιών συνέβησαν όχι κατά τη διάρκεια των σχολικών ετών, αλλά στα ενδιάμεσα διαστήματα των σχολικών διακοπών. Αντίθετα, στη διάρκεια των σχολικών ετών, ο αριθμός των υπέρβαρων παιδιών έμεινε σταθερός, ενώ των παχύσαρκων σημείωσε ελαφρά μείωση. Η μεγαλύτερη αύξηση του βάρους παρατηρείται τα καλοκαίρια.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία