Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




....παράλληλα αντιμετωπίζουν και προβλήματα υγείας!

Το ένα τρίτο των παιδιών στις αναπτυσσόμενες χώρες δεν πάει σχολείο διότι πρέπει να δουλεύει!!



Πηγή ChildFund Alliance

Σχεδόν το ένα τρίτο των παιδιών στις αναπτυσσόμενες χώρες αναγκάζονται να μην πηγαίνουν σχολείο διότι πρέπει να εργάζονται, ενώ ίσο ποσοστό παιδιών σημειώνει πως δεν είναι ασφαλές να πηγαίνει σχολείο, σύμφωνα με μια έρευνα που δόθηκε στη δημοσιότητα.

Το υψηλότερο ποσοστό απουσιών μεταξύ των 41 χωρών που συμπεριλήφθηκαν στην έρευνα καταγράφηκε στο Αφγανιστάν, όπου εννέα στα δέκα παιδιά ανέφεραν ότι πρέπει να δουλεύουν και δεν μπορούν να πηγαίνουν σχολείο, σύμφωνα με την οργάνωση ChildFund Alliance, ένα διεθνές δίκτυο οργανώσεων που προασπίζεται τα δικαιώματα των παιδιών.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, κάπου 59 εκατομμύρια παιδιά δεν πηγαίνουν στο πρωτοβάθμιο σχολείο, όπως θα έπρεπε, σύμφωνα με το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για την Παιδική Ηλικία (UNICEF).

Η έκθεση δόθηκε στη δημοσιότητα ενόψει της 20ής Νοεμβρίου, της Παγκόσμιας Ημέρας του Παιδιού, που έχει στόχο την προώθηση της Διεθνούς Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Παιδιού του ΟΗΕ, η οποία υιοθετήθηκε το 1989.

Η έρευνα της ChildFund Alliance βασίστηκε σε ένα δείγμα 6.200 παιδιών ηλικίας 10 ως 12 ετών.

«Όπως το κάνουν συχνά και με τόση σαφήνεια, τα παιδιά μας λένε ποιο είναι το πρόβλημα», δήλωσε η Αν Λάιναμ Γκοντάρ, πρόεδρος της οργάνωσης ChildFund International (ΗΠΑ), η οποία ανήκει στη συμμαχία που διεξήγαγε την έρευνα.

«Επαφίεται στους ενήλικους να εφαρμόσουν λύσεις», πρόσθεσε σε ανακοίνωσή της.

Σχεδόν το ένα τρίτο των παιδιών ανέφερε ότι δεν είναι πάντοτε ασφαλές να πηγαίνει στο σχολείο. Ο κίνδυνος που αναφέρθηκε είναι υψηλότερος στη Μπουρκίνα Φάσο, όπου το ένα στα πέντε παιδιά είπε ότι δεν είναι ποτέ ασφαλές να πηγαίνει σχολείο.

Η φτωχή χώρα της δυτικής Αφρικής συγκλονίστηκε τον Ιανουάριο όταν η πρωτεύουσά της, η Ουαγκαντούγκου, έγινε στόχος μιας επίθεσης την ευθύνη για την οποία ανέλαβε η οργάνωση αλ Κάιντα στο Ισλαμικό Μάγρεμπ (ΑΚΙΜ) και κατά την οποία σκοτώθηκε 30 άνθρωποι. Οι επιθέσεις συνεχίζονται σποραδικά.

Οι χώρες μέλη του ΟΗΕ υιοθέτησαν πέρυσι ως στόχο τους μέχρι το 2030 όλα τα παιδιά να είναι σε θέση να ολοκληρώνουν τη δωρεάν πρωτοβάθμια εκπαίδευση και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αλλά η χρόνια υποχρηματοδότηση της παιδείας καθυστερεί την επίτευξη προόδου, σύμφωνα με μια έκθεση των Ηνωμένων Εθνών που δόθηκε στη δημοσιότητα φέτος.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία