Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Διαβήτης και Καρκίνος

Η εμφάνιση ή η ταχεία επιδείνωση του διαβήτη μπορεί να αποτελεί προειδοποιητικό σημάδι για κρυφό καρκίνο του παγκρέατος



'Αμστερνταμ

Η ξαφνική εμφάνιση διαβήτη ή η ταχεία επιδείνωση ενός προϋπάρχοντος διαβήτη μπορεί να συνιστά πρώιμη ένδειξη για κρυφό καρκίνο του παγκρέατος, σύμφωνα με μια νέα ευρωπαϊκή επιστημονική έρευνα.

   Οι ερευνητές από τη Γαλλία, το Βέλγιο και την Ιταλία, με επικεφαλής την 'Αλις Κέχλιν του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών Πρόληψης στη Λιόν, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Καρκίνου στο 'Αμστερνταμ, ανέλυσαν στοιχεία για περίπου 825.000 ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, καθώς και για 2.757 άτομα που ανέπτυξαν καρκίνο του παγκρέατος.

   Διαπιστώθηκε ότι τα μισά περιστατικά (50%) του συγκεκριμένου καρκίνου διαγνώσθηκαν μέσα σε ένα έτος από τη στιγμή που οι ασθενείς διαγνώσθηκαν με διαβήτη τύπου 2. Περίπου το ένα πέμπτο των περιπτώσεων καρκίνου διαγνώσθηκαν μέσα σε 90 μέρες από τη διάγνωση διαβήτη. Όταν πια είχε περάσει ένα έτος από τη διάγνωση του διαβήτη, ο αριθμός διαγνώσεων καρκίνου του παγκρέατος μειώθηκε δραστικά.

   Οι διαβητικοί που εμφάνισαν απότομη επιδείνωση και έπρεπε να κάνουν πιο επιθετική αντιδιαβητική θεραπεία με ενέσεις ινσουλίνης, είχαν επτά φορές μεγαλύτερο κίνδυνο εκδήλωσης καρκίνου του παγκρέατος.

Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι η σχέση μεταξύ διαβήτη και καρκίνου του παγκρέατος είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη. Από τη μία, οι θεραπείες με ορισμένα φάρμακα (ινκρετίνες) που ενεργοποιούν την απελευθέρωση ινσουλίνης από το πάγκρεας, μπορεί να προκαλέσουν καρκινογένεση. Από την άλλη, ο καρκίνος του παγκρέατος μπορεί να προκαλέσει διαβήτη.

   Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι οι ινκρετίνες συχνά χορηγούνται σε ασθενείς με διαβήτη, ο οποίος έχει προκληθεί από -μη διαγνωσμένο ακόμη- καρκίνο του παγκρέατος. Όταν τελικά τα συμπτώματα γίνουν σαφή και ο κρυφός καρκίνος διαγνωσθεί, φαίνεται σαν να φταίνε τα φάρμακα (ινκρετίνες) που πυροδότησαν τον καρκίνο, ενώ στην πραγματικότητα ο καρκίνος προϋπήρχε και ήταν αυτός που προκάλεσε την επιδείνωση του διαβήτη.

   «Οι γιατροί και οι διαβητικοί ασθενείς θα πρέπει να έχουν επίγνωση ότι η εμφάνιση διαβήτη ή η ραγδαία επιδείνωσή του μπορεί να αποτελεί το πρώτο σημάδι για κρυφό παγκρεατικό καρκίνο και θα πρέπει να γίνει η σχετική διερεύνηση», ανέφεραν οι ερευνητές.

         Όμως, προς το παρόν, δεν υπάρχει κάποια αξιόπιστη μη επεμβατική μέθοδος που να ανιχνεύει τον ασυμπτωματικό καρκίνο του παγκρέατος. Η ελπίδα των ερευνητών είναι ότι θα μπορούσαν να συνδυασθούν στο μέλλον οι διαγνωστικές εξετάσεις αίματος για διαβήτη με νέους βιοδείκτες για την ανίχνευση του καρκίνου του παγκρέατος.

         Ο εν λόγω καρκίνος είναι ένας από τους πιο θανατηφόρους διεθνώς, εν μέρει επειδή είναι δύσκολο να διαγνωσθεί έγκαιρα και εν μέρει επειδή υπάρχουν λίγες αποτελεσματικές θεραπείες γι' αυτόν. Λιγότερο από το 1% των ασθενών ζουν για δέκα ή περισσότερα χρόνια μετά την αρχική διάγνωση.

   Στην Ευρώπη κάθε χρόνο διαγιγνώσκονται περίπου 104.000 νέα περιστατικά και άλλοι τόσοι είναι οι θάνατοι από τη νόσο. Παγκοσμίως οι ετήσιες διαγνώσεις νέων περιστατικών είναι περίπου 338.000 και οι θάνατοι 330.000.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία