Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Kαρκίνος μαστού

Η σωματική άσκηση αποτελεί την καλύτερη «ασπίδα» ενάντια στην επανεμφάνιση του καρκίνου του μαστού 



Πανεπιστήμιο Τορόντο

 Ποιες αλλαγές στον τρόπο της ζωής της πρέπει να κάνει μια γυναίκα που είχε καρκίνο του μαστού αλλά θεραπεύθηκε, ώστε να ελαχιστοποιήσει τον κίνδυνο υποτροπής της ασθένειας; Πάνω απ' όλα, να ασκείται σωματικά, σύμφωνα με μια νέα καναδική επιστημονική έρευνα, καθώς η άσκηση μπορεί να μειώσει έως κατά 40% τον κίνδυνο αναβίωσης του καρκίνου.

   Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Έλεν Γουόρνερ του Πανεπιστημίου του Τορόντο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο καναδικό ιατρικό περιοδικό "Canadian Medical Association Journal", μελέτησαν (μετα-ανάλυση) στοιχεία από 67 έρευνες που εξέτασαν διάφορους παράγοντες (βάρος, άσκηση, διατροφή κ.α.), όσον αφορά τα πιθανά οφέλη τους σε γυναίκες που έχουν κάνει επιτυχή θεραπεία για καρκίνο του μαστού.

   Διαπιστώθηκε ότι, από όλες τις πιθανές αλλαγές στο στιλ ζωής, η τακτική σωματική άσκηση (τουλάχιστον 150 λεπτά άσκησης μέτριας έντασης την εβδομάδα ή 75 λεπτά μεγάλης έντασης) είναι αυτή που απομακρύνει περισσότερο τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου λόγω επανεμφάνισης του καρκίνου. Πιθανώς αυτό οφείλεται στο ότι η άσκηση καταστέλλει τη χρόνια εσωτερική φλεγμονή, που μπορεί να επιφέρει βλάβες στα κύτταρα και να ευνοήσει την καρκινογένεση.

   Περίπου μία στις τέσσερις γυναίκες που έχει διαγνωσθεί με τον συγκεκριμένο καρκίνο, τελικά θα πεθάνει από αυτόν, όταν κάνει μετάσταση στο σώμα της. Ο υγιεινός τρόπος ζωής όμως μειώνει τον κίνδυνο των μελλοντικών μεταστάσεων.

   Μετά την άσκηση, η δεύτερη σημαντικότερη παρέμβαση είναι η μείωση του βάρους ύστερα από μία επιτυχή αντικαρκινική θεραπεία. Μία αύξηση του βάρους πάνω από 10% μετά τη διάγνωση του καρκίνου του μαστού, αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου από καρκίνο. Οι γυναίκες που είναι υπέρβαρες ή παχύσαρκες κατά τη διάγνωση και στη συνέχεια παραμένουν με παραπανίσια κιλά, έχουν χειρότερη πρόγνωση.

   Η διατροφή δεν φαίνεται να επιδρά θετικά στην μείωση της πιθανότητας υποτροπής του καρκίνου. Τα συμπληρώματα βιταμίνης C μπορεί να βοηθάνε (αν και χρειάζονται περαιτέρω μελέτη), ενώ η βιταμίνη D βοηθάει στην αποκατάσταση της υγείας των οστών, που έχουν εξασθενήσει μετά τη χημειοθεραπεία και την ορμονοθεραπεία.

   Η μελέτη συνιστά επίσης τη διακοπή του καπνίσματος και τον περιορισμό της κατανάλωσης αλκοόλ σε ένα ποτό τη μέρα το πολύ. Από την άλλη, επισημαίνει ότι, παρά τις όποιες αλλαγές στον τρόπο ζωής, μερικοί καρκίνοι του μαστού έχουν εκ φύσεως επιθετική βιολογία και θα επανεμφανισθούν.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία