 |
|  |  |  | 
Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια
Μονόδρομος η καθολική απαγόρευση του καπνίσματος για την αντιμετώπιση της ΧΑΠ
Aθήνα - Εφη Φουσέκη
Την ικανοποίησή τους ως επιστήμονες, αλλά και ως πολίτες, εκφράζουν τα μέλη της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας, με αφορμή την εγκύκλιο που εκδόθηκε για την καθολική απαγόρευση του καπνίσματος σε όλους τους κλειστούς δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, με αυστηρές ποινές για τους παραβάτες. Παράλληλα, χαρακτηρίζει μονόδρομο την αποτελεσματική εφαρμογή της εγκυκλίου σε επιστολή της προς τους υπουργούς Υγείας και Δημόσιας Τάξης, καθώς και προς τον πρόεδρο της Βουλής, επισημαίνοντας ότι «αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την αντιμετώπιση των χρόνιων Πνευμονοπαθειών και ειδικότερα της Χρόνιας Αποφρακτικής Πνευμονοπάθειας (ΧΑΠ), τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών, αλλά και την εξυγίανση του Εθνικού Συστήματος Υγείας».
Η ΕΠΕ τονίζει ότι αν οι πολίτες σταματούσαν το κάπνισμα, σε 20-30 χρόνια, χρόνιες πνευμονοπάθειες, όπως η ΧΑΠ, θα είχαν μειωθεί ή ακόμη και εξαφανιστεί, ενώ σήμερα αποτελούν την τρίτη αιτία θανάτου και την 5η αιτία αναπηρίας.
Επειδή η ΧΑΠ σχετίζεται άμεσα με την καπνιστική συνήθεια, ο επιπολασμός της μπορεί να μειωθεί κυρίως με τον αποτελεσματικό έλεγχο του καπνίσματος, υπογραμμίζει το ΔΣ της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας, επισημαίνοντας ωστόσο ότι δυστυχώς στη χώρα μας οι αριθμοί, παρά τις όποιες προσπάθειες εφαρμογής της νομοθεσίας, εξακολουθούν να είναι απογοητευτικοί σχετικά με τη μείωση ή τη διακοπή της καπνιστικής συνήθειας.
Το 35%-45% των Ελλήνων καπνίζουν, ενώ στα ανεπτυγμένα κράτη το αντίστοιχο ποσοστό κυμαίνεται από 15% έως 20%. Παράλληλα τα ποσοστά των ασθενών με χρόνιες πνευμονοπάθειες, όπως η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια, εξαιτίας του τσιγάρου αυξάνονται δραματικά τα τελευταία χρόνια. To 10,6% των Ελλήνων πάσχει από Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) γνωστή και ως νόσο των καπνιστών, καθώς η επίπτωσή της συνδέεται ευθέως με την επίπτωση της καπνιστικής συνήθειας. Η ΧΑΠ ευθύνεται για το 13% των νοσηλειών, ενώ το 56% αυτών που πάσχουν δεν το γνωρίζουν, επισημαίνει η ΕΠΕ και καταλήγει στην επιστολή της ότι κάθε ασθενής με ΧΑΠ κοστίζει 5.600 ευρώ ετησίως.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|