Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το GPS του κινητού απενεργοποιεί το GPS του εγκεφάλου



University College/ Λονδίνο.-

  Όσο πιο συχνά χρησιμοποιεί κανείς το GPS στο κινητό, στο «τάμπλετ» ή σε όποια άλλη ηλεκτρονική συσκευή, τόσο το εσωτερικό GPS του εγκεφάλου του απενεργοποιείται, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.

   Με άλλα λόγια, αυτό που υποψιάζονταν ή φοβούνταν όσοι έχουν μετατρέψει το «έξυπνο» κινητό τους στον δεύτερο εγκέφαλό τους, επιβεβαιώνεται από τους επιστήμονες!

   Η συχνή χρήση της δορυφορικής πλοήγησης, για να βρει κανείς τον δρόμο του, έχει ως συνέπεια να αδρανούν περιοχές του εγκεφάλου που χρησιμοποιούνται για τον προσανατολισμό και τη νοητική επεξεργασία των εναλλακτικών διαδρομών. Έτσι, όσο περνάνε τα χρόνια, οι άνθρωποι θα γίνονται όλο και ανίκανοι να βρίσκουν μόνοι τους το δρόμο.

   To εσωτερικό GPS θεωρείται ένα από τα πολλά θαύματα του εγκεφάλου και η ανακάλυψη των σχετικών εξειδικευμένων νευρικών κυττάρων στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου του ποντικιού οδήγησε στην απονομή του Νόμπελ Ιατρικής/Φυσιολογίας το 2014.

   Οι ερευνητές του University College του Λονδίνου (UCL), με επικεφαλής τον δρα Ούγκο Σπίερς του Τμήματος Πειραματικής Ψυχολογίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature Communications", μελέτησαν στο εργαστήριο 24 εθελοντές, που κλήθηκαν να πραγματοποιήσουν εικονικές διαδρομές σε μια προσομοίωση του Σόχο στο κέντρο του Λονδίνου, ενώ ταυτόχρονα ο εγκέφαλός τους μελετάτο με τεχνικές απεικόνισης.

   Η έρευνα εστιάσθηκε στην εγκεφαλική δραστηριότητα του ιππόκαμπου (που εμπλέκεται στη μνήμη και στον προσανατολισμό) και του προμετωπιαίου φλοιού (που εμπλέκεται στο σχεδιασμό και στη λήψη των αποφάσεων).

   Όταν οι εθελοντές πλοηγούνταν στο Σόχο (του υπολογιστή) μόνο με τις δικές τους δυνάμεις, ο εγκέφαλός τους εμφάνιζε ιδιαίτερη δραστηριότητα, ιδίως όταν δοκίμαζαν νέους δρόμους. Όταν όμως οι εθελοντές ακολουθούσαν τις έξωθεν εντολές του GPS, οι ίδιες εγκεφαλικές περιοχές έμεναν αδρανείς.

   «Όταν έχουμε την τεχνολογία να μας λέει ποιον δρόμο να πάρουμε, αυτές οι περιοχές του εγκεφάλου μας δεν ανταποκρίνονται. Με μια έννοια, ο εγκέφαλός μας έχει πάψει να ενδιαφέρεται για τους δρόμους γύρω μας» δήλωσε ο Σπίερς.

   Προηγούμενη βρετανική μελέτη είχε δείξει ότι ο ιππόκαμπος του εγκεφάλου των ταξιτζήδων του Λονδίνου μεγαλώνει, όσο περισσότερο απομνημονεύουν το λαβύρινθο των δρόμων της βρετανικής πρωτεύουσας. Κάτι που δεν συμβαίνει σε μια περιοχή όπως το άψογα «τετραγωνισμένο» Μανχάταν της νέας Υόρκης, αλλά πιθανότατα συμβαίνει σε μια πόλη όπως η Αθήνα.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία