Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΜΑΣΤΟΥ

Ακόμη κι ένα ποτήρι κρασί ή μπίρα τη μέρα αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού στις γυναίκες



Αντικαρκινικό Κέντρο Ερευνών Φρεντ Χάτσινσον/ Σιάτλ ΗΠΑ.-

 Οι γυναίκες που πίνουν ένα ποτήρι κρασί, μία μπίρα ή κάποιο άλλο αλκοολούχο ποτό καθημερινά, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του μαστού, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη.

   Η έρευνα, επίσης, βρήκε ότι η έντονη άσκηση, όπως το τρέξιμο και το ποδήλατο με γρήγορο ρυθμό, μειώνουν τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού για τις γυναίκες τόσο πριν, όσο και μετά την εμμηνόπαυση. Ενώ η πιο ήπια άσκηση μειώνει τον κίνδυνο μόνο για τις δεύτερες.

   Οι ερευνητές του Αμερικανικού Ινστιτούτου Ερευνών Καρκίνου (AICR) και του Παγκόσμιου Ερευνητικού Ταμείου για τον Καρκίνο (WCRF), με επικεφαλής την Αν ΜακΤίρναν του Αντικαρκινικού Κέντρου Ερευνών Φρεντ Χάτσινσον στο Σιάτλ, αξιολόγησαν (μετα-ανάλυση) στοιχεία από 119 μελέτες, που αφορούσαν συνολικά περίπου 12 εκατομμύρια γυναίκες και 260.000 περιστατικά καρκίνου του μαστού.

   Η ανάλυση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η καθημερινή κατανάλωση ενός ποτηριού κρασιού, μιας μπίρας ή άλλου αλκοολούχου ποτού (περιεκτικότητας δέκα έως 14 γραμμαρίων σε αλκοόλ) αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού κατά μέσο όρο κατά 5% για μια γυναίκα πριν την εμμηνόπαυση και κατά 9% μετά την εμμηνόπαυση.

   Αν όμως μια γυναίκα πριν από την εμμηνόπαυση ασκείται έντονα (τρέξιμο, ποδήλατο), ο κίνδυνος να εμφανίσει αυτή τη μορφή καρκίνου, μειώνεται κατά 17% κατά μέσο όρο, ενώ μετά την εμμηνόπαυση μειώνεται κατά 10%, σε σχέση με όσες γυναίκες ασκούνται ελάχιστα ή καθόλου. Η μέτρια άσκηση (περπάτημα, κηπουρική κ.α.) συνδέεται με 13% μειωμένο κίνδυνο για τις μετα-εμμηνοπαυσιακές γυναίκες.

   Η μελέτη δείχνει επίσης ότι οι υπέρβαρες και παχύσαρκες έχουν αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του μαστού μετά την εμμηνόπαυση, ότι όσο περισσότερα παραπανίσια κιλά βάζει μια γυναίκα μετά την εμμηνόπαυση, τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος, αλλά και ότι οι γυναίκες που είχαν θηλάσει τα μωρά τους, κινδυνεύουν λιγότερο.

   Ο καρκίνος του μαστού είναι η συχνότερη μορφή καρκίνου στις γυναίκες. Η νέα μελέτη εκτιμά ότι περίπου ένα στα τρία περιστατικά θα μπορούσε να αποφευχθεί αν οι γυναίκες δεν έπιναν αλκοόλ, ασκούνταν σωματικά και διατηρούσαν υγιές βάρος.

   Η μελέτη αναφέρει ακόμα ότι υπάρχουν ενδείξεις -αν και όχι σε επαρκή βαθμό- ότι τα μη αμυλούχα λαχανικά, τα γαλακτοκομικά, τα πλούσια σε ασβέστιο τρόφιμα και όσα περιέχουν πολλά καροτενοειδή (καρότα, σπανάκι, βερίκοκα κ.α.) μειώνουν τον κίνδυνο.

         Από την άλλη, τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού αυξάνουν η ηλικία, η πρόωρη έναρξη της εμμηνόρροιας και το οικογενειακό ιστορικό της νόσου.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία