Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Περίπου μισό εκατομμύρια παιδιά έως πέντε ετών συνεχίζουν να πεθαίνουν από διαρροϊκές ασθένειες κάθε χρόνο



Πηγή The Lancet Infectious Diseases

Ο αριθμός των παιδιών που πέθαναν από διάρροια, μειώθηκε κατά το ένα τρίτο μεταξύ 2005-2015, όμως σχεδόν μισό εκατομμύριο παιδιά έως πέντε ετών συνεχίζουν να πεθαίνουν κάθε χρόνο από διαρροϊκές ασθένειες, κυρίως στις φτωχότερες χώρες, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα. Η διάρροια είναι η τέταρτη κυριότερη αιτία θανάτου των παιδιών, ευθυνόμενη για το 8,6% όλων των θανάτων παιδιών κάτω των πέντε ετών στη Γη, σύμφωνα με τη μελέτη. Σχεδόν οι μισοί θάνατοι (το 42%) συμβαίνουν σε δύο μόνο χώρες, την Ινδία και τη Νιγηρία.

 

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Αλί Μοκντάντ του Ινστιτούτου Μετρήσεων και Αξιολόγησης της Υγείας του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό λοιμωδών νόσων "The Lancet Infectious Diseases".

 

Η μελέτη, που χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς, εκτιμά ότι το 2015 υπήρξαν 2,39 δισεκατομμύρια περιστατικά διαρροϊκών ασθενειών διεθνώς, από τα οποία τα 957,5 εκατομμύρια αφορούσαν παιδιά. Συνολικά υπήρξαν 1,31 εκατομμύρια θάνατοι λόγω κάποιας διαρροϊκής πάθησης, από τους οποίους οι 499.000 θάνατοι αφορούσαν παιδιά έως πέντε ετών. Κατά τη δεκαετία 2005-2015 οι συνολικοί διαρροϊκοί θάνατοι μειώθηκαν κατά σχεδόν 21%, ενώ ειδικότερα οι παιδικοί κατά 34,3%. Όμως στο ίδιο χρονικό διάστημα η μείωση στα περιστατικά των διαρροϊκών ασθενειών δεν υπήρξε εξίσου γρήγορη (6% και 10,4% αντίστοιχα).


Τα μεγαλύτερα ποσοστά θνησιμότητας λόγω διάρροιας εμφανίζουν δύο αφρικανικές χώρες, το Τσαντ και η Νιγηρία, με 594 και 485 θανάτους ανά 100.000 παιδιά αντίστοιχα κάθε χρόνο. Σε απόλυτο αριθμό, οι περισσότεροι παιδικοί θάνατοι από διάρροια λαμβάνουν χώρα στην Ινδία (105.000 ετησίως) και στη Νιγηρία (103.000). Οι διαρροϊκές παθήσεις είναι συχνότερες στις χώρες χαμηλού εισοδήματος, όπου οι κάτοικοι δεν έχουν εύκολη πρόσβαση σε καθαρό νερό, υποδομές υγιεινής (π.χ. αποκομιδή απορριμάτων), ιατρική και νοσοκομειακή περίθαλψη.

Ο ροταϊός συνεχίζει να αποτελεί την κυριότερη αιτία διαρροϊκού θανάτου στα παιδιά, προκαλώντας περίπου 146.000 θανάτους ετησίως, αν και υπάρχει μείωση των θανάτων κατά 44% από το 2005. Η θετική αυτή εξέλιξη ελπίζεται ότι θα συνεχισθεί χάρη στο εμβόλιο εναντίον του ιού, το οποίο εισήχθη σε 91 χώρες φέτος τον Μάρτιο. Η δεύτερη σημαντικότερη παθογόνος αιτία είναι το κρυπτοσπορίδιο (60.400 θάνατοι το 2015) για το οποίο υπάρχουν λίγες θεραπευτικές επιλογές και έλλειψη εμβολίου.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία