 |
|  |  |  | 
Iατρική καινοτομία στην Ελλάδα
Η πρώτη διαδερμική εμφύτευση μιτροειδούς βαλβίδας πραγματοποιήθηκε σε δημόσιο νοσοκομείο
Aθήνα.-
Στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Αττικής πραγματοποιήθηκε επιτυχώς η πρώτη εμφύτευση μιτροειδούς βαλβίδας σε ασθενή με ανεπάρκεια μιτροειδούς με πολλές συννοσηρότητες.
Έως τώρα, η αντικατάσταση της μιτροειδούς βαλβίδας γινόταν με μηχανική ή βιοπροσθετική βαλβίδα μόνο χειρουργικά με επέμβαση ανοικτής καρδιάς. Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του Νοσοκομείου, τα τελευταία χρόνια έχει προταθεί η διαδερμική εμφύτευση της βιοπροσθετικής βαλβίδας σε ορισμένες περιπτώσεις. Απαιτείται βέβαια ο συντονισμός της 'Ομάδας Καρδιάς', που αποτελείται από καρδιολόγους και καρδιοχειρουργούς.
«Η καινοτομία αφορά δύο ενότητες: την πρώτη επιτυχή διαδερμική εμφύτευση μιτροειδούς βαλβίδας από τους θεράποντες ιατρούς και τον συντονισμό της Ομάδας Καρδιάς σε ιατρικό, νοσηλευτικό, τεχνολογικό και διοικητικό επίπεδο. Έτσι δίνεται μια ακόμα δυνατότητα στο Δημόσιο Τομέα για να αντιμετωπισθούν επιτυχώς ασθενείς με ανεπάρκεια μιτροειδούς που πληρούν ορισμένα κριτήρια» σημειώνεται στην ανακοίνωση.
Η επέμβαση έγινε στο Αιμοδυναμικό Εργαστήριο της Α Πανεπιστημιακής Καρδιολογικής Κλινικής, διευθυντής της οποίας είναι ο καθηγητής Δημήτρης Τούσουλης, σε συνεργασία με την Α Καρδιοχειρουργική Κλινική του Ιπποκράτειου που διευθύνει ο συντονιστής διευθυντής Κώστας Τριανταφύλλου.
Οι θεράποντες ιατροί που συμμετείχαν στην επέμβαση: υπεύθυνος για το επεμβατικό σκέλος ήταν ο Κώστας Τούτουζας μαζί με τον Γιώργο Λάτσιο, για το χειρουργικό σκέλος υπεύθυνος ήταν ο Βασίλης Λόζος και για το απεικονιστικό σκέλος υπεύθυνη ήταν η Κων/να Αγγέλη μαζί με τη Μαρία Δρακοπούλου. Αναισθησιολόγος ήταν ο Ιωάννης Τόλιος. Υπεύθυνος νοσηλευτής ήταν ο Νίκος Κουφάκης.
«Στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο υπάρχει μακρά παράδοση στην καινοτομία, τόσο στη διάγνωση όσο και στην αντιμετώπιση των νόσων της μιτροειδούς βαλβίδας».
Η πρώτη χειρουργική αντικατάσταση στην Ελλάδα έγινε το 1962, η πρώτη σημαντική δημοσίευση για τη λειτουργία της μιτροειδούς το 1978 και η πρώτη διαδερμική ανάδρομη βαλβιδοπλαστική της μιτροειδούς το 1990.
«Συνεχίζοντας λοιπόν στον δρόμο της συνεχούς ανάπτυξης νέων δυνατοτήτων στην Ιατρική, παρά την οικονομική κρίση, ανοίχθηκε μία νέα δυνατότητα στο Ελληνικό Δημόσιο Νοσοκομείο που είναι στη διάθεση των ασθενών χωρίς να έχει τίποτα να ζηλέψει είτε από τον ιδιωτικό τομέα είτε από το εξωτερικό» καταλήγει η ανακοίνωση της διοίκησης του Νοσοκομείου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|