|
| | | |
Η περιοδοντίτιδα σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου στις γυναίκες μέσης και τρίτης ηλικίας
Πανεπιστήμιο Μπάφαλο/ Νέα Υόρκη.-
Η περιοδοντική νόσος - ή περιοδοντίτιδα- σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για την εμφάνιση διαφόρων ειδών καρκίνου στις γυναίκες, ιδίως σε εκείνες με μεγαλύτερη ηλικία που έχουν πλέον εμμηνόπαυση, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Ο αυξημένος κίνδυνος αφορά τόσο τις καπνίστριες, όσο και τις μη καπνίστριες.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια επιδημιολογίας Τζιν Γουακτάφσκι-Γουέντε της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου του Μπάφαλο της Νέας Υόρκης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Cancer Epidemiology, Biomarkers & Prevention" της Αμερικανικής Ένωσης για την Έρευνα του Καρκίνου, μελέτησαν στοιχεία για σχεδόν 66.000 γυναίκες ηλικίας 54 έως 86 ετών, από τις οποίες οι 7.150 εμφάνισαν κάποιον καρκίνο σε διάστημα οκταετίας.
Διαπιστώθηκε ότι όσες γυναίκες είχαν ιστορικό περιοδοντικής νόσου, αντιμετώπιζαν κατά μέσο όρο 14% μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος (τουλάχιστον τριπλάσιος για τις γυναίκες με περιοδοντίτιδα) αφορά τον επικίνδυνο καρκίνο του οισοφάγου, επειδή ο οισοφάγος βρίσκεται κοντά στο στόμα και μολύνεται πιο εύκολα από τα περιοδοντικά μικρόβια.
Σημαντικά αυξημένος είναι επίσης ο κίνδυνος για τους καρκίνους των πνευμόνων, της χοληδόχου κύστης, των μαστών και για μελάνωμα του δέρματος, ιδίως για τις γυναίκες που καπνίζουν (με εξαίρεση το μελάνωμα).
Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι δεν είναι πλήρως κατανοητοί οι βιολογικοί μηχανισμοί που συνδέουν την περιοδοντική νόσο με τον καρκίνο. Μία πιθανή εξήγηση είναι ότι οι παθογόνοι μικροοργανισμοί του στόματος μεταφέρονται από τα δόντια -μέσω της κυκλοφορίας του αίματος- στο υπόλοιπο σώμα, συμβάλλοντας πιθανώς σε καρκινογένεση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|