|
| | | |
Γυμναστείτε, περπατήστε, σφουγγαρείστε: Με 30 λεπτά τη μέρα θα αποφευγόταν ένας στους 12 πρόωρους θανάτους
Πανεπιστήμιο Σάιμον Φρέιζερ/ Καναδάς
Ένας στους 12 πρόωρους θανάτους παγκοσμίως θα μπορούσε να αποφευχθεί, αν όλοι οι άνθρωποι έκαναν κάθε μέρα 30 λεπτά οποιασδήποτε δραστηριότητας, επί τουλάχιστον πέντε μέρες την εβδομάδα, από κανονική γυμναστική και περπάτημα έως κηπουρική και σφουγγάρισμα, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική μελέτη.
Η έρευνα με την ονομασία PURE -η μεγαλύτερη του είδους της μέχρι σήμερα- συμπέρανε ότι περίπου μία στις 20 περιπτώσεις καρδιοπάθειας (4,6%) θα ήταν δυνατό να προληφθεί, αν ο καθένας έκανε αυτή την 30λεπτη δραστηριότητα επί πενθήμερο (συνολικά 150 λεπτά μέσα στην εβδομάδα).
Αν κανείς είναι ακόμα πιο δραστήριος σωματικά (750 λεπτά την εβδομάδα), τότε μειώνεται ακόμη περισσότερο ο κίνδυνος καρδιοπάθειας και πρόωρου θανάτου. Αυτό, κατά τους επιστήμονες, είναι εφικτό αν κανείς πάρει την απόφαση να πηγαίνει στη δουλειά του με τα πόδια ή με το ποδήλατο, αν κάνει συστηματικά τις δουλειές του νοικοκυριού κ.α.
Αν όλοι οι άνθρωποι ήσαν δραστήριοι επί τουλάχιστον 150 λεπτά την εβδομάδα για οκτώ συνεχόμενα χρόνια, υπολογίζεται ότι το 8% των πρόωρων θανάτων (περίπου ο ένας στους 12) θα μπορούσε να αποφευχθεί.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Σκοτ Λίαρ της Σχολής Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου Σάιμον Φρέιζερ του Καναδά, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "The Lancet", ανέλυσαν στοιχεια σε βάθος επταετίας για περισσότερους από 130.000 ανθρώπους ηλικίας 35 έως 70 ετών σε 17 χώρες υψηλού, μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, σχεδόν ένας στους τέσσερις ανθρώπους ηλικίας 18 έως 64 ετών διεθνώς (ποσοστό 23%) δεν πληρούν το «πλαφόν» των 150 λεπτών δραστηριότητας την εβδομάδα και σε ορισμένες ανεπτυγμένες χώρες αυτό ισχύει για τρεις ανθρώπους στους τέσσερις.
Αν κανείς τηρεί το εβδομαδιαίο 150λεπτο κινητικότητας, ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου από οποιαδήποτε αιτία μειώνεται κατά 28%, ενώ ο κίνδυνος καρδιοπάθειας κατά 20%.
Για τουλάχιστον 750 λεπτά σωματικής δραστηριότητας την εβδομάδα, ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου μειώνεται κατά 36%, όμως ούτε το 3% των συμμετεχόντων στη μελέτη δεν «έπιαναν» αυτό το όριο. Αν όλος ο πληθυσμός ήταν δραστήριος επί 750 λεπτά εβδομαδιαίως, εκτιμάται ότι το 13% των πρόωρων θανάτων (περίπου ένας στους οκτώ) και το σχεδόν το 10% των καρδιοπαθειών (μία στις δέκα) θα μπορούσε να αποφευχθεί.
Δεν έχει σημασία αν η σωματική δραστηριότητα γίνεται επί τούτου (π.χ. γυμναστήριο, τζόκινγκ κ.α.), για αναψυχή, για χόμπι ή ως αναπόσπαστο μέρος της επαγγελματικής και καθημερινής ζωής (π.χ. όχι καθιστική εργασία, δουλειές στο νοικοκυριό κ.α).
Ακόμη, στη μελέτη δεν διαπιστώθηκε κάποιος κίνδυνος για όποιον το παρακάνει (πάνω από 2.500 λεπτά κινητικότητας την εβδομάδα!).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|