Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Αυξημένος ο κίνδυνος άνοιας για τους ηλικιωμένους με κακή όσφρηση



Πανεπιστήμιο Σικάγο.-

Οι ηλικιωμένοι που δυσκολεύονται να διακρίνουν τις διάφορες οσμές, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο άνοιας, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

   Η μελέτη δείχνει ότι η απώλεια της αίσθησης της όσφρησης κατά την μέση και τρίτη ηλικία αποτελεί προγνωστικό δείκτη για μελλοντική έκπτωση των νοητικών λειτουργιών.

   Οι ερευνητές του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου του Σικάγο, με επικεφαλής τον καθηγητή χειρουργικής Τζαγιάντ Πίντο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Αμερικανικής Γηριατρικής Εταιρείας (Journal of the American Geriatrics Society), μελέτησαν σχεδόν 3.000 ανθρώπους, ηλικίας 57 έως 85 ετών, σε βάθος πενταετίας.

   Από αυτούς, στα σχετικά τεστ που έγιναν για πέντε διαφορετικές μυρωδιές (μέντας, ψαριού, πορτοκαλιού, τριαντάφυλλου και δέρματος), το 49% διέκριναν και τις πέντε οσμές, ενώ το 78% τις τέσσερις. Το 14% μπορούσαν να μυρίσουν τρεις οσμές, το 5% δύο, το 2% μόνο μία και το 1% καμία.

   Πέντε χρόνια μετά το οσφρητικό τεστ, σχεδόν όλοι οι συμμετέχοντες που δεν μπορούσαν να μυρίσουν ούτε μία οσμή, είχαν διαγνωσθεί με άνοια. Επίσης άνοια είχαν σχεδόν το 80% όσων είχαν διακρίνει μόνο μία ή δύο οσμές. Όσο μεγαλύτερη ήταν η απώλεια της όσφρησης, τόσο αυξανόταν η πιθανότητα άνοιας.

   «Τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι η αίσθηση της όσφρησης συνδέεται στενά με τη λειτουργία και την υγεία του εγκεφάλου. Μπορεί συνεπώς να αποτελέσει ένα σημαντικό προειδοποιητικό σημάδι, βοηθώντας στον εντοπισμό όσων κινδυνεύουν περισσότερο από άνοια. Η απώλεια της όσφρησης είναι ένα ισχυρό σήμα ότι κάτι έχει πάει λάθος και ότι σοβαρή ζημιά έχει γίνει» δήλωσε ο Πίντο.

   Οι ερευνητές προσβλέπουν σε ένα γρήγορο και φθηνό τεστ όσφρησης, που θα βοηθά τους νευρολόγους να ξεχωρίζουν την ομάδα υψηλού κινδύνου για άνοια. Αλτσχάιμερ ή Πάρκινσον. Όπως είπε ο Πίντο, «πρέπει να γίνει περισσότερη έρευνα για να αναπτύξουμε ένα κλινικό τεστ, αλλά θα βοηθήσει πολύ, όταν υπάρξει. Από όλες τις αισθήσεις, η όσφρηση είναι η πιο υποτιμημένη - εωσότου χαθεί».

   Το 2014, η ίδια ερευνητική ομάδα είχε παρουσιάσει μελέτη, με την οποία συσχέτιζε τη δυσκολία της όσφρησης με αυξημένο κίνδυνο πρόωρου θανάτου μέσα στην επόμενη πενταετία. Σύμφωνα με την έρευνά τους, η απώλεια όσφρησης αποτελεί καλύτερο προγνωστικό δείκτη πρόωρου θανάτου από ό,τι η διάγνωση καρδιακής ανεπάρκειας, καρκίνου ή νόσου των πνευμόνων.

   Το οσφρητικό νεύρο είναι το μόνο κρανιακό νεύρο που εκτίθεται άμεσα στο περιβάλλον. Τα κύτταρα που ανιχνεύουν τις οσμές, συνδέονται άμεσα με τον οσφρητικό βολβό στη βάση του εγκεφάλου. Μεταξύ άλλων, η αδυναμία όσφρησης (ανοσμία) σχετίζεται στενά με την κατάθλιψη, καθώς οι ανοσμικοί άνθρωποι δεν ευχαριστιούνται πολύ τη ζωή τους.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία