|
| | | |
Αλλη έρευνα δείχνει οτι το λίγο κόκκινο κρασί ίσως αυξάνει την πιθανότητα σύλληψης παιδιού
Αυξημένος ο κίνδυνος καρκίνου του μαστού και διαβήτη για τις στείρες γυναίκες
Πανεπιστήμιο Πενσιλβάνια/ΗΠΑ.-
Οι γυναίκες που δεν μπορούν να κάνουν παιδί λόγω στειρότητας, έχουν 10% αυξημένο κίνδυνο να πεθάνουν πρόωρα από διάφορες αιτίες, 45% αυξημένη πιθανότητα να πεθάνουν ειδικότερα από καρκίνο του μαστού και 70% από διαβήτη. Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας αμερικανικής επιστημονικής έρευνας, που δείχνει ότι η στειρότητα μπορεί να αποτελεί ένδειξη σοβαρότερων προβλημάτων υγείας μιας γυναίκας.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Νάταλι Στεντς του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Αναπαραγωγικής Ιατρικής στο Σαν Αντόνιο του Τέξας, σύμφωνα με τη βρετανική «Τέλεγκραφ», ανέλυσαν στοιχεία 13 ετών για πάνω από 78.000 γυναίκες, από τις οποίες το 14% αδυνατούσαν να κάνουν παιδί μετά από προσπάθειες τουλάχιστον ενός έτους.
Δεν είναι σαφές με ποιό ακριβώς τρόπο συνδέεται η στειρότητα με την πρόωρη θνησιμότητα. Μια πιθανότητα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι οι ορμονικές διαταραχές. Πάντως, σύμφωνα με τη νέα μελέτη, η στειρότητα δεν σχετίζεται με άλλους γυναικολογικούς καρκίνους (ωοθηκών και μήτρας).
«Ένα από τα πράγματα που ξέρουμε, είναι ότι η γέννηση ενός παιδιού κάποια στιγμή στη ζωή μιας γυναίκας, δρα προστατευτικά για την υγεία της. Όπως έχουν δείξει και άλλες μελέτες σε γυναίκες που δεν έχουν κάνει ποτέ παιδιά, κινδυνεύουν περισσότερο από καρδιαγγειακές παθήσεις και καρκίνους» δήλωσε η δρ Στεντς.
Περίπου το 85% των γυναικών που διαγιγνώσκονται με καρκίνο του μαστού, ζουν τουλάχιστον πέντε χρόνια μετά τη διάγνωση, ενώ το 77% ζουν τουλάχιστον δέκα χρόνια.
Λίγο κόκκινο κρασάκι ίσως βοηθάει
Στο ίδιο συνέδριο παρουσιάσθηκε μια άλλη μικρή επιστημονική μελέτη σε 135 γυναίκες, που έγινε από ερευνητές του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον του Σεντ Λούις και η οποία συμπέρανε ότι ένα ποτήρι κόκκινο κρασί τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες μιας γυναίκας να μείνει έγκυος, επειδή φαίνεται να βοηθά να αυξηθεί το απόθεμα των ωαρίων της.
Αν αυτό όντως ισχύει, ουσιαστικά έρχεται σε αντίθεση με τις συστάσεις στις γυναίκες να μην πίνουν καθόλου αλκοόλ, όταν θέλουν να πιάσουν παιδί, επειδή κάτι τέτοιο μπορεί να βλάψει ανεπανόρθωτα το αναπτυσσόμενο έμβρυο. Γι' αυτό, άλλοι ειδικοί δήλωσαν επιφυλακτικοί -με δεδομένο και το μικρό μέγεθος της νέας μελέτης- εωσότου γίνουν μεγαλύτερες έρευνες. Σε κάθε περίπτωση, τόνισαν ότι η ποσότητα κρασιού πρέπει να είναι μικρή.
Οι Αμερικανοί ερευνητές ανακοίνωσαν ότι ενώ το κόκκινο κρασί φαίνεται να βοηθάει, το λευκό κρασί, η μπίρα και τα άλλα αλκοολούχα ποτά δεν σχετίζονται με αυξημένη γονιμότητα. Η ιδιαιτερότητα του κόκκινου κρασιού αποδίδεται κυρίως στην αντιφλεγμονώδη και αντιοξειδωτική ουσία ρεσβερατρόλη, που υπάρχει άφθονη στο κόκκινο κρασί.
Ζευγάρια που προσπαθούν χωρίς επιτυχία για τουλάχιστον τρία χρόνια να κάνουν παιδί, έχουν στην καλύτερη περίπτωση πιθανότητα 25% να το πετύχουν με φυσικό τρόπο μέσα στην επόμενη χρονιά, με συνέπεια να οδηγούνται συχνά στην επιλογή της εξωσωματικής γονιμοποίησης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|