|
| | | |
Ρώσοι επιστήμονες σχεδιάζουν την παρασκευή φαρμάκου κατά της γήρανσης στα προσεχή 2-3 χρόνια
Πηγή TASS
Ρώσοι επιστήμονες, εκτιμούν ότι μέσα στα επόμενα δύο με τρία χρόνια θα είναι σε θέση να παρασκευάσουν ένα φάρμακο το οποίο χάρη στην ισχυρή αντιοξειδωτική του δράση θα σταματάει την γήρανση. Την σχετική ανακοίνωση έκανε κατά την διάρκεια συνέντευξης τύπου, που έδωσε στο κέντρο τύπου του πρακτορείου TASS στην περιοχή των Ουραλίων, ο ακαδημαϊκός Βλαντίμιρ Σκουλάτσεφ που είναι επίτιμος πρόεδρος της Ρωσικής Εταιρείας Βιοχημείας και πρόεδρος της Βιοενεργειακής Ένωσης της Ρωσίας.
«Η γκάμα των ερευνών μας υπήρξε ιδιαίτερα φιλόδοξη, αποπειραθήκαμε να επιβραδύνουμε και μάλιστα να σταματήσουμε την γήρανση των ανθρώπων (…). Σήμερα έχουμε το φάρμακο, ξεκινήσαμε από τις γεροντικές ασθένειες των ματιών και αυτό το φάρμακο πωλείται αυτή τη στιγμή στα φαρμακεία. (…)Παρασκευάσαμε ένα φάρμακο το οποίο θεραπεύει τα εγκαύματα και τις ανοιχτές πληγές , και από 1ης Δεκεμβρίου η αλοιφή αυτή ήδη πωλείται. Και τρίτον, αυτό που κάναμε είναι ότι αρχίσαμε τις κλινικές δοκιμές ενός φαρμάκου για την γήρανση, πρόκειται για μια συστημική θεραπεία , μια προσπάθεια (…)να θρέψουμε τον οργανισμό (…) με αντιοξειδωτικό», δήλωσε ο Ρώσος ακαδημαϊκός.
Ο Ρώσος ακαδημαϊκός Βλαντίμιρ Σκουλάτσεφ, αναφέροντας κατά την διάρκεια της συνέντευξης τύπου ότι ήδη έχει επιτευχθεί επιβράδυνση της γήρανσης σε φυτά, μανιτάρια ασπόνδυλους οργανισμούς, ψάρια, είπε :
«Νομίζω ότι στην Ρωσία , οδεύουμε προς αυτή την κατεύθυνση και στα προσεχή 2-3 χρόνια (…) θα εμφανισθεί παρασκεύασμα (...) για την θεραπεία συνολικά της γήρανσης».
Ο ακαδημαϊκός Σκουλάτσεφ είναι ειδικός στον τομέα της βιοχημείας, έχει γράψει πλήθος συγγραμμάτων με θέμα την ενέργεια του κυττάρου, και θεωρείται ένας από τους ιδρυτές της βιοενέργειας που συνιστά μια νέα κατεύθυνση στους τομείς της βιοχημείας, βιοφυσικής και φυσιολογίας. Από το 1991 διευθύνει το Ινστιτούτο φυσικο-χημικής βιολογίας ονόματι Μπελαζέρσκι του Πανεπιστήμιου Λομονόσοφ της Μόσχας και από το 2002 είναι κοσμήτορας της σχολής βιο-μηχανικής και βιο-πληροφορικής του Πανεπιστήμιου της Μόσχας που ίδρυσε ο ίδιος. Έχει γράψει περισσότερες από 700 επιστημονικές εργασίες και θεωρείται ο πλέον αναγνώσιμος βιολόγος στην Ρωσία.
Τις τελευταίες δεκαετίες ο Σκουλάτσεφ ασχολήθηκε με την μελέτη της θεωρίας γήρανσης του οργανισμού, ως βιολογικού προγράμματος και ως αναζήτηση τρόπων επιβράδυνσης της. Το 2003, δημιούργησε το πρόγραμμα διεπιστημονικής και βιοατρικής συνεργασίας με την επωνυμία «Πρακτική εφαρμογή των ιόντων Σκουλάτσεφ» στο οποίο συμμετέχουν 300 ξένοι και Ρώσοι επιστήμονες. Σκοπός του προγράμματος είναι η δημιουργία νέων ιατρικών παρασκευασμάτων, που θα αντιμετωπίζουν παθολογίες του οργανισμού που εμφανίζονται με την πάροδο της ηλικίας, όπως και την επιβράδυνση της διαδικασίας γήρανσης.
Τα πρώτα φαρμακευτικά σκευάσματα, κατά της γήρανσης είναι οι σταγόνες για τα μάτια Visomitin, η αλοιφή για την ανάπλαση των τραυμάτων Eksomitin το φαρμακευτικό σκεύασμα για την γήρανση Plastomitin. Για την συμβολή του στην θεμελίωση και ανάπτυξη του κλάδου της βιοενέργειας ο Σκουλάτσεφ τιμήθηκε με τον βραβείο Ντεμίντοφ το 2017, το οποίο θεωρείται το πλέον σημαντικό επιστημονικό βραβείο στην Ρωσία που δεν απονέμεται από την κυβέρνηση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|