Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η Βιέννη ειναι η πόλη  με την καλύτερη ποιότητα ζωής παγκοσμίως και η Βαγδάτη με την χειρότερη



Πηγή Mercer

Η αυστριακή πρωτεύουσα Βιένη διατηρεί την πρώτη θέση της ως η πόλη που προσφέρει την καλύτερη ποιότητα ζωής στον κόσμο, ενώ η ιρακινή πρωτεύουσα Βαγδάτη παραμένει η χειρότερη στην ετήσια κατάταξη της εταιρείας συμβούλων Mercer.

Η έρευνα της Mercer, που εξετάζει την ποιότητα ζωής σε 231 πόλεις, βοηθάει εταιρείες και οργανισμούς να καθορίζουν τις αποζημιώσεις και τα επιδόματα ανθυγιεινής εργασίας για τους υπαλλήλους τους που προέρχονται από άλλες χώρες. Στα κριτήρια περιλαμβάνονται η πολιτική σταθερότητα, οι υπηρεσίες υγείας, η εκπαίδευση, η εγκληματικότητα, τα μέσα μαζικής μεταφοράς και η ψυχαγωγία.

Η Ευρώπη αριθμεί οκτώ από τις δέκα πιο ευχάριστες πόλεις στον κόσμο: η Γερμανία και η Ελβετία έχουν η καθεμία από τρεις πόλεις στην πρώτη δεκάδα, ενώ η Νέα Ζηλανδία, ο Καναδάς και η Αυστραλία από μία.

Με πληθυσμό 1,8 εκατομμύριο κατοίκους η Βιένη βρίσκεται στην κορυφή της κατάταξης για έννατη συναπτή χρονιά καθώς διαθέτει έντονη πολιτιστική ζωή, ολοκληρωμένη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και φροντίδα και λογικό κόστος στέγασης.

Την Βιένη ακολουθεί η ελβετική πόλη Ζυρίχη και έπονται το Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας και το Μόναχο της Γερμανίας που μοιράζονται την τρίτη θέση.

Στην πέμπτη θέση είναι το Βανκούβερ του Καναδά, το οποίο προσφέρει την καλύτερη ποιότητα ζωής στη Βόρειο Αμερική. Η Σιγκαπούρη στην 25η θέση και το Μοντεβιδέο στην 77η κατέχουν τις πρώτες θέσεις στην Ασία και την Λατινική Αμερική αντίστοιχα, ενώ η κορυφαία πόλη αφρικανικής χώρας είναι το Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής στην 89η θέση.

Έναν χρόνο πριν από την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ η βρετανική πόλη που βρίσκεται στην υψηλότερη θέση της κατάταξης, το Λονδίνο, έπεσε μια θέση, στην 41η.

"Πόλεις του Ηνωμένου Βασιλείου εξακολουθούν να βρίσκονται ψηλά στην κατάταξη για την ποιότητα ζωής τους και παραμένουν ελκυστικοί προορισμοί για πολυεθνικές και τους υπαλλήλους τους", λέει η Κέιτ Φιτζπάτρικ της Mercer.

Τα τελευταία 20 χρόνια το επίπεδο διαβίωσης αυξήθηκε περισσότερο σε κάποιες πόλεις της ανατολικής Ευρώπης όπως το Σαράγεβο, που βρίσκεται στην 159η θέση και η Μπρατισλάβα στην 80η.

"Ως αποτέλεσμα της ανόδου του επιπέδου διαβίωσης, της ανταγωνιστικής αγοράς εργασίας και της διαθεσιμότητας ανθρώπων με υψηλές δεξιότητες, πολλές από αυτές τις πόλεις έχουν ξεκινήσει να προσελκύουν πολυεθνικές επιχειρήσεις που ξεκινούν εκεί τη λειτουργία τους", τονίζει η Μαρτίν Φερλάν, η πρόεδρος της εταιρείας για την Ευρώπη και την περιοχή του Ειρηνικού.

Η Βαγδάτη βρίσκεται στην τελευταία θέση της κατάταξης την τελευταία δεκαετία καθώς μαίνεται η θρησκευτική βία από το 2003 που έγινε η υπό τις ΗΠΑ στρατιωτική εισβολή.

Η πρωτεύουσα της Υεμένης, η Σαναά, η οποία μαστίζεται από τις ένοπλες συγκρούσεις, βρίσκεται δύο θέσεις πιο πάνω από τη Βαγδάτη, ενώ η συριακή πρωτεύουσα Δαμασκός, που μετρά επτά χρόνια εμφυλίου, βρίσκεται έξι θέσεις πάνω από την ιρακινή πρωτεύουσα.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία