 |
|  |  |  | 
Τα αναλγητικά στην εγκυμοσύνη μπορούν να επηρεάσουν την μελλοντική γονιμότητα κοριτσιών και αγοριών
Πανεπιστήμιο Εδιμβούργου/Βρετανία
Η λήψη αναλγητικών στη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να έχει επιπτώσεις στη γονιμότητα του αγέννητου παιδιού αργότερα στη ζωή του, τόσο του κοριτσιού όσο και του αγοριού, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.
Η μελέτη έρχεται να ενισχύσει τις ενδείξεις προηγούμενων ερευνών ότι ορισμένα ευρέως χρησιμοποιούμενα φάρμακα όπως η παρακεταμόλη (υπάρχει στο Depon, στο Panadol κ.α.) πρέπει να λαμβάνονται με προφύλαξη στη διάρκεια της κύησης, καθώς μπορεί να επηρεάσουν τη γονιμότητα των απογόνων μέσω επίπτωσης στο DNA του εμβρύου.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, με επικεφαλής τον δρα Ροντ Μίτσελ του Κέντρου Αναπαραγωγικής Υγείας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό περιβαλλοντικής υγείας "Environmental Health Perspectives", επεσήμαναν ότι η νέα μελέτη τους δεν μεταβάλλει τις ισχύουσες σήμερα συστάσεις, σύμφωνα με τις οποίες, αν η χορήγηση παρακεταμόλης είναι αναγκαία σε εγκύους, πρέπει να γίνεται στη χαμηλότερη δυνατή δόση και για το μικρότερο δυνατό χρονικό διάστημα. Επίσης ανέφεραν ότι το φάρμακο ιμπουπροφέν πρέπει να αποφεύγεται κατά την εγκυμοσύνη.
Οι επιστήμονες μελέτησαν τη δράση της παρακεματόλης και του ιμπουπροφέν σε δείγματα ανθρωπίνου ιστού όρχεων και ωοθηκών. Οι ανθρώπινοί ιστοί που εκτέθηκαν σε οποιοδήποτε από τα δύο φάρμακα επί μια εβδομάδα στο εργαστήριο, εμφάνισαν μειωμένους αριθμούς των γεννητικών κυττάρων από τα οποία προκύπτουν τα σπερματοζωάρια και τα ωάρια.
Οι ωοθήκες που εκτέθηκαν σε παρακεταμόλη για μία εβδομάδα, είχαν πάνω από 40% λιγότερα κύτταρα από τα οποία αναπτύσσονται στη συνέχεια τα ωάρια. Με το ιμπουπροφέν, ο αριθμός των εν λόγω κυττάρων μειώθηκε σχεδόν στο μισό.
Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι αυτό είναι σημαντικό, επειδή τα κορίτσια παράγουν όλα τα ωάριά τους στη μήτρα, συνεπώς αν γεννηθούν με μειωμένο αριθμό, αυτό μπορεί να τα οδηγήσει σε πρόωρη εμμηνόπαυση.
Αλλά και στην περίπτωση των αγοριών μπορεί να υπάρξουν επιπτώσεις. Ο ιστός όρχεων που εκτέθηκε στα συγκεκριμένα φάρμακα, εμφάνισε μείωση περίπου 25% στα κύτταρα παραγωγής σπερματοζωαρίων.
Οι επιπτώσεις αυτές επιβεβαιώθηκαν με πειράματα σε ποντίκια, στα οποία είχε μεταμοσχευθεί ιστός ανθρωπίνων όρχεων. Μετά από μία εβδομάδα χορήγησης παρακεταμόλης, ο αριθμός των κυττάρων παραγωγής σπερματοζωαρίων στο μόσχευμα είχε μειωθεί σχεδόν κατά το ένα τρίτο, ενώ ακόμη και μετά από μόνο μία μέρα χορήγησης του αναλγητικού τα ίδια κύτταρα είχαν μειωθεί κατά 17%.
Οι ερευνητές βρήκαν ότι και τα δύο φάρμακα πυροδοτούν μηχανισμούς στα κύτταρα, οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα να υπάρχουν αλλαγές στη δομή του DNA. Οι επιγενετικές αυτές μεταβολές μπορούν να κληροδοτηθούν στις επόμενες γενιές. Τα αναλγητικά φαίνεται να δρουν κυρίως στα μόρια των προσταγλανδινών, που παίζουν ρόλο-κλειδί τόσο στις ωοθήκες όσο και στους όρχεις.
«Θα ενθαρρύναμε τις γυναίκες να σκεφθούν προσεκτικά, προτού πάρουν αναλγητικά κατά την εγκυμοσύνη και, ακολουθώντας τις υπάρχουσες οδηγίες, να παίρνουν τη χαμηλότερη δυνατή δόση και για όσο γίνεται λιγότερο χρόνο» δήλωσε ο Μίτσελ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|