Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πειραματική θεραπεία από Έλληνες για την ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση





Την ανάπτυξη μιας καινοτόμου κατηγορίας φαρμάκων, συγκεκριμένα των αναστολέων του ενζύμου αυτοταξίνη, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αντιμετώπιση της ιδιοπαθούς πνευμονικής ίνωσης (IPF), ανακοίνωσε ομάδα Ελλήνων ερευνητών με επικεφαλής τον καθηγητή Γιώργο Κόκοτο του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Οι ερευνητές του ΕΚΠΑ και του Ερευνητικού Κέντρου Βιοϊατρικών Επιστημών «Αλέξανδρος Φλέμινγκ», που έκαναν σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ιατρικής χημείας «Journal of Medicinal Chemistry», παρουσίασαν έναν αναστολέα, που έδωσε πολύ εθναρρυντικά αποτελέσματα σε πειραματόζωα με πνευμονική ίνωση, αντιμετωπίζοντας τη φλεγμονή και επαναφέροντας σε φυσιολογικά επίπεδα διάφορους δείκτες, όπως τη συγκέντρωση του κολλαγόνου στον πνεύμονα.

Η ιδιοπαθής πνευμονική ίνωση, που έχει μέση επιβίωση δύο έως πέντε χρόνια μετά τη διάγνωση, είναι μια πάθηση για την οποία χρειάζεται επειγόντως η ανάπτυξη καινοτόμων φαρμάκων, καθώς δεν έχει βρεθεί μέχρι σήμερα αποτελεσματική φαρμακευτική αντιμετώπιση. Η ερευνητική ομάδα του ΕΚΠΑ προχώρησε στο σχεδιασμό και στη σύνθεση καινοτόμων μικρών οργανικών μορίων, τα οποία στοχεύουν στην αναστολή ενός ενζύμου που εμπλέκεται στην παραγωγή ενός βιοδραστικού λιπιδίου.

Τα ένζυμα που σχετίζονται με τον μεταβολισμό των λιπιδίων και οι υποδοχείς που αλληλεπιδρούν με τα βιοδραστικά λιπίδια, αποτελούν ένα τομέα που έχει ελάχιστα διερευνηθεί μέχρι σήμερα για την ανακάλυψη καινοτόμων φαρμάκων. Τα λιπίδια αυτά αποτελούν ελκυστικούς στόχους για το σχεδιασμό και τη σύνθεση καινοτόμων μικρών μορίων που εμφανίζουν νέους μηχανισμούς φαρμακολογικής δράσης.

Τα ερευνητικά αποτελέσματα έχουν κατοχυρωθεί με διεθνές δίπλωμα ευρεσιτεχνίας που κατέχει το Πανεπιστήμιο Αθηνών και ήδη διερευνώνται οι δυνατότητες εμπορικής εκμετάλλευσής τους. Η αξία της παγκόσμιας φαρμακευτικής αγοράς για την ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση, που το 2016 ανήλθε σε 1,6 δισεκατομμύρια δολάρια, εκτιμάται ότι θα προσεγγίσει τα 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2023.

Οι καινοτόμοι αναστολείς της αυτοταξίνης ανοίγουν νέους δρόμους για τη ανακάλυψη και την ανάπτυξη φαρμάκων που θα αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά χρόνιες φλεγμονώδεις καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου.

Στην έρευνα συμμετείχαν, επίσης, οι ερευνητές Αικατερίνη Νικολάου, Ιωάννα Νίνου, Μαρούλα Κόκοτου, Ελεάνα Καφέ, Ανδρέας Αφαντίτης και Βασίλης Αϊδίνης.

AΠΕ-ΜΠΕ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία