 |
|
|  |  |  | 
Η Ελλάδα η χώρα με τα περισσότερα νέα περιστατικά λεμφώματος Hodgkin
Πηγή "JAMA Oncology"
Η Ελλάδα είναι η χώρα με τις περισσότερες νέες διαγνώσεις του
λεμφώματος Hodgkin, ενός καρκίνου των λεμφοκυττάρων. Η χώρα μας έχει
τα περισσότερα νέα περιστατικά παγκοσμίως: 5,3 ανά 100.000 ανθρώπους
το 2016, ενώ ο μέσος όρος διεθνώς είναι ένα νέο περιστατικό ανά
100.000 ανθρώπους.
Αυτό προκύπτει από μια νέα παγκόσμια μελέτη-πανόραμα του καρκίνου, που
καλύπτει 195 χώρες κατά την περίοδο 1990-2016 και δημοσιεύθηκε στο
αμερικανικό περιοδικό ογκολογίας "JAMA Oncology". Όμως, παρόλο που
υπάρχουν αναλογικά τα περισσότερα νέα περιστατικά στην Ελλάδα, δεν
συμβαίνει το ίδιο με τους θανάτους από λέμφωμα Hodgkin, καθώς οι
περισσότεροι συμβαίνουν στο Αφγανιστάν (2,2 θάνατοι ανά 100.000
κατοίκους).
Η μελέτη δείχνει ότι οι καρκίνοι των πνευμόνων και του παχέος εντέρου
παραμένουν οι κύριες αιτίες θανάτου από καρκίνο στον κόσμο. Αυτοί οι
δύο καρκίνοι, όπως και του δέρματος, που συνδέονται με τον τρόπο ζωής
και τις συμπεριφορές των ανθρώπων, εμφανίζουν αυξητική τάση κατά την
τελευταία δεκαετία. Από την άλλη, μείωση εμφανίζουν αρκετοί καρκίνοι
λοιμώδους αιτιολογίας που οφείλονται σε μικροοργανισμούς (τραχήλου
μήτρας, στομάχου κ.α.).
Το 2016, διαγνώσθηκαν 17,2 εκατομμύρια περιστατικά κάθε είδους
καρκίνου διεθνώς, εμφανίζοντας αύξηση 28%, σε σχέση με πριν δέκα
χρόνια, ενώ υπήρξαν 8,9 εκατομμύρια θάνατοι λόγω καρκίνου. Στις
περισσότερες χώρες μεταξύ 2006-2016 καταγράφεται μείωση της
θνησιμότητας από καρκίνο, αλλά αύξηση των νέων περιστατικών.
Ο καρκίνος του μαστού παραμένει η κύρια αιτία θανάτου από καρκίνο στις
γυναίκες, ενώ των πνευμόνων στους άνδρες. Ο καρκίνος των πνευμόνων
είναι η Νο 1 αιτία θανάτου από καρκίνο διεθνώς, με σχεδόν το 20% όλων
των θανάτων από καρκίνο το 2016.
Τα περισσότερα νέα περιστατικά καρκίνου το 2016 (ανά 100.000
κατοίκους) διαγνώσθηκαν στην Αυστραλία (744), στη Νέα Ζηλανδία (543)
και στις ΗΠΑ (533), ενώ τα λιγότερα στη Συρία (85), στο Μπουτάν 986)
και στην Αλγερία (87).
Οι περισσότεροι θάνατοι από καρκίνο το 2016 (ανά 100.000 κατοίκους)
καταγράφηκαν στη Μογγολία (272) και στη Ζιμπάμπουε (246), ενώ οι
λιγότεροι στη Συρία (67) και στην Αλγερία (67).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
