|
| | | |
Οι δουλειές με πολύ στρες αυξάνουν τον κίνδυνο καρδιακής αρρυθμίας και
πρόωρου θανάτου
Πηγή "European Journal of Preventive Cardiology
Οι άνθρωποι που κάνουν δουλειές με έντονο ψυχολογικό στρες,
κινδυνεύουν πολύ περισσότερο να εμφανίσουν καρδιακή αρρυθμία και
ειδικότερα κολπική μαρμαρυγή, καθώς επίσης να πεθάνουν πρόωρα, σύμφωνα
με δύο νέες επιστημονικές μελέτες.
Ως πιο στρεσογόνες και ψυχικά επιβαρυντικές δουλειές θεωρούνται
όσες έχουν πολλές απαιτήσεις, δίνοντας όμως στους εργαζόμενους αφενός
λίγο έλεγχο πάνω στη δουλειά τους και αφετέρου σχετικά χαμηλές
αμοιβές, όπως συμβαίνει σε βιομηχανικούς εργάτες, νοσοκόμες,
γραμματείς, οδηγούς λεωφορείων κ.α.
Η πρώτη μελέτη βρήκε ότι, ανεξάρτητα από φύλο, ηλικία ή μορφωτικό
επίπεδο, εκείνοι που στρεσάρονται περισσότερο στη δουλειά τους, έχουν
κατά μέσο όρο 48% μεγαλύτερο κίνδυνο κολπικής μαρμαρυγής, της
συχνότερης μορφής καρδιακής αρρυθμίας.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την αναπληρώτρια καθηγήτρια
επιδημιολογίας Ελεόνορ Φράνσον της Σχολής Υγείας του Πανεπιστημίου
Γιενκέπινγκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της
Ευρωπαϊκής Εταιρείας Καρδιολογίας "European Journal of Preventive
Cardiology", ανέλυσαν στοιχεία για 13.200 άτομα σε βάθος εξαετίας.
Η κολπική μαρμαρυγή είναι η αιτία για το 20% έως 30% όλων των
εγκεφαλικών και αυξάνει τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου. Τα συμπτώματα
περιλαμβάνουν ταχυπαλμία, εξάντληση, ζαλάδα, δύσπνοια κ.α.
Ένας στους τέσσερις μεσήλικες στην Ευρώπη θα εμφανίσει την πάθηση
κάποια στιγμή στη ζωή του. Εκτιμάται ότι έως το 2030 θα υπάρχουν 14
έως 17 εκατομμύρια ασθενείς στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με 120.000 έως
215.000 νέες διαγνώσεις κάθε χρόνο. Προηγούμενες μελέτες έχουν
συσχετίσει το εργασιακό στρες με αυξημένο κίνδυνο για στεφανιαία νόσο,
ενώ τώρα έρχεται να προστεθεί και η καρδιακή αρρυθμία.
Η δεύτερη ακόμη μεγαλύτερη διεθνής έρευνα δείχνει ότι οι δουλειές
με στρες σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο πρόωρου θανάτου των ανδρών,
ιδίως όσων έχουν καρδιομεταβολικές παθήσεις, όπως στεφανιαία νόσο ή
διαβήτη. Δεν φάνηκε όμως να ισχύει ο ίδιος κίνδυνος για τις γυναίκες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|