Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Οι επιστήμονες χαρτογράφησαν τους γενετικούς κώδικες 3.000 επικίνδυνων βακτηρίων



Ινστιτούτο Wellcome Sanger/Βρετανία

Οι επιστήμονες που αναζητούν νέους τρόπους καταπολέμησης των
ανθεκτικών στα φάρμακα υπερβακτηρίων χαρτογράφησαν το γονιδίωμα
περισσοτέρων από 3.000 βακτηρίων, περιλαμβανομένου ενός βακτηριακού
δείγματος που είχε ληφθεί από τη ρινική κοιλότητα του Αλεξάντερ
Φλέμινγκ και ενός στελέχους βακτηρίου που προκαλεί δυσεντερία και το
οποίο είχε ληφθεί από έναν στρατιώτη στον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το DNA φονικών βακτηριακών στελεχών της πανώλης, της δυσεντερίας και
της χολέρας επίσης αποκωδικοποιήθηκε στο πλαίσιο της προσπάθειας των
επιστημόνων να αντιληφθούν καλύτερα ορισμένες από τις πιο επικίνδυνες
παγκοσμίως ασθένειες και να αναπτύξουν νέους τρόπους καταπολέμησής
τους.

Τα δείγματα από τον Φλέμινγκ --τον βρετανό επιστήμονα ο οποίος
πιστώνεται με την ανακάλυψη του πρώτου αντιβιοτικού, της πενικιλίνης,
το 1928--συγκαταλέγονται στα περισσότερα από 5.500 βακτήρια που
φυλάσσονται στην Εθνική Τράπεζα Βακτηριακών Καλλιεργειών (NCTC) της
Βρετανίας, μια από τις μεγαλύτερες τράπεζες συλλογής κλινικών
βακτηρίων στον κόσμο.

Τα πρώτα βακτήρια που εστάλησαν στην NCTC ήταν στελέχη ενός από τα
βακτήρια που προκαλούν τη δυσεντερία, του Shigella flexneri, το οποίο
απομονώθηκε το 1915 σε έναν στρατιώτη στα χαρακώματα του Α' Παγκοσμίου
Πολέμου.

"Μαθαίνοντας με μεγάλη ακρίβεια με τί έμοιαζαν τα βακτήρια πριν και
κατά τη διάρκεια της χρήσης των αντιβιοτικών και των εμβολίων και
συγκρίνοντάς τα με τα σημερινά βακτηριακά στελέχη...φαίνεται ο τρόπος
που έχουν αυτά αντιδράσει στις συγκεκριμένες θεραπείες", λέει ο
Τζούλιαν Πάρκχιλ του βρετανικού Ινστιτούτου Wellcome Sanger, που
συνυπογράφει την έρευνα.

"Αυτό με τη σειρά του μας βοηθά να αναπτύξουμε νέα αντιβιοτικά και
εμβόλια", προσθέτει ο ίδιος.

Αυτό έχει καταστήσει την εξέλιξη των "υπερβακτηρίων", τα οποία είναι
πιθανόν ανθεκτικά σε ένα ή σε περισσότερα φάρμακα, μια από τις
μεγαλύτερες απειλές που αντιμετωπίζει η ιατρική σήμερα.

Ανάμεσα στους σοβαρότερους κινδύνους είναι το μυκοβακτήριο της
φυματίωσης--που μολύνει περισσότερους από 10,4 εκατομμύρια ανθρώπους
ετησίως και μόνο μέσα στο 2016 προκάλεσε τον θάνατο 1,7 εκατ
ανθρώπων--και το βακτήριο της γονόρροιας--μιας σεξουαλικώς
μεταδιδόμενης ασθένειας, που μολύνει 78 εκατ ανθρώπους τον χρόνο και
που, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) εξελίσσεται σε
σχεδόν ανίατη.

Ο χάρτης του γονιδιώματος των 3.000 βακτηριακών στελεχών πρόκειται να
δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα της NCTC και θα διατίθεται ελεύθερα στους
ερευνητές σε όλον τον κόσμο με στόχο να τους βοηθήσει πιθανόν στην
ανάπτυξη νέων διαγνωστικών ελέγχων, εμβολίων ή θεραπειών.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία