 |
|
|  |  |  | 
Moναδική περίπτωση στον κόσμο
Τρώει μόνο ένα μπισκότο την ημέρα εδώ και 2 χρόνια, λόγω σπάνιας νόσου!
Λονδίνο.-
Τον γύρο του κόσμου κάνει η ιστορία κοπέλας, η οποία πάσχει από
διάφορες σοβαρές ασθένειες που δεν της επιτρέπουν να φάει τίποτα άλλο
παρά ένα μπισκότο την ημέρα (πράγμα που κάνει εδώ και 2 χρόνια).
Ο λόγος για την Ρόουζ Κέμπλ, 18 χρονών, η οποία μπορεί να τραφεί μόνο
μέσω σωλήνα, καθώς το σώμα της δεν είναι σε θέση να χωνέψει όποια
τροφή καταναλώνει. Οι ασθένειες που έχει επηρεάζουν το στομάχι, το
ανοσοποιητικό σύστημα, καθώς το δέρμα και τις αρθρώσεις της, με
αποτέλεσμα να νιώθει αδύναμη όλη την ημέρα και να μην μπορεί να
περπατήσει μέχρι το μπάνιο μόνη της.
Η Ρόουζ παίρνει 20 χάπια την ημέρα για να μπορέσει να διαχειριστεί τις
ασθένειές της, οι οποίες εμφανίστηκαν όταν η ίδια ήταν 16 ετών από
έναν σπάνιο ιό, ο οποίος ακόμη την ταλαιπωρεί. Μάλιστα αυτό που
εύχεται τώρα είναι να μπορέσει να βελτιωθεί η κατάσταση της υγείας της
ώστε να είναι σε θέση να πάει στο πανεπιστήμιο όπως όλοι της οι φίλοι.
Ο λόγος όμως που δεν μπορεί να φάει τίποτα περισσότερο από ένα
μπισκότο, οφείλεται ίσως στην γαστροπάρεση, από την οποία πάσχει. Αυτό
σημαίνει πως τα νεφρά της Ρόουζ έχουν βλάβη και εμποδίζουν το στομάχι
της να χωνεύει τρόφιμα, προκαλώντας της ναυτία.
Λόγω του σοβαρού προβλήματος αυτού, η Κέμπλ τα τελευταία δύο χρόνια
τρώει μόνο ένα μπισκότο (τύπου κράκερ) την ημέρα καθώς επιτρέπεται να
καταναλώνει μόνο 60 θερμίδες. «Κάθε μέρα είναι μία μάχη για μένα.
Ξυπνάω έτοιμη να πολεμήσω για την ζωή, όπως έκανα και την προηγούμενη
μέρα», ανέφερε η ίδια στην Daily Mail.
Η 18χρονη ανακάλυψε πως το κράκερ ήταν το μόνο πράγμα που δεν την
πείραζε εδώ και δύο χρόνια, ωστόσο τον τελευταίο καιρό το έχει
σταματήσει καθώς της προκαλεί ναυτία. Οσο για το πως νιώθει όταν οι
άλλοι γύρω της τρώνε ότι θέλουν... «Συχνά με ενοχλεί που τρώνε
ελεύθερα οι γύρω μου και εγώ δεν μπορώ να απολαύσω καθόλου φαγητό»,
ανέφερε η ίδια.
Η Ρόουζ πάντως συνεχίζει να είναι αισιόδοξη, ενώ όπως επισημαίνει, οι
φίλες της είναι μία «λάμψη φωτός στο σκοτάδι της».
«Οι φίλες μου έρχονται κάθε 5 μέρες σπίτι μου και με παίρνουν μαζί
τους στο μπακάλικο τους. Εκεί νιώθω ελεύθερη».
Πηγές Daily Mail,iefimerida.gr
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
