Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η πολύ δουλειά αυξάνει τον κίνδυνο κατάθλιψης στις γυναίκες



Λονδίνο.-

Οι γυναίκες που δουλεύουν πολλές ώρες -περισσότερες από 55 μέσα στην
εβδομάδα- αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο κατάθλιψης, ενώ η δουλειά τα
Σαββατοκύριακα αυξάνει τον κίνδυνο κατάθλιψης και για τα δύο φύλα,
σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.

   Η σύγχρονη οικονομία διευρύνει συνεχώς -τυπικά και άτυπα- το ωράριο
των εργαζομένων πέρα από τις συνήθεις ώρες γραφείου, τόσο τις
καθημερινές μέρες όσο και τα σαββατοκύριακα. Η τάση αυτή έχει
επιπτώσεις τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική υγεία των
εργαζομένων, όπως δείχνει και η νέα μελέτη.

   Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Τζίλιαν Γουέστον του Τμήματος
Επιδημιολογίας και Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του
Λονδίνου (UCL), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό
επιδημιολογίας "Journal of Epidemiology & Community Health", ανέλυσαν
στοιχεία για 11.215 άνδρες και 12.188 γυναίκες, που ταξινομήθηκαν σε
κατηγορίες ανάλογα με τον αριθμό των ωρών εργασίας τους. Παράλληλα,
έγινε αξιολόγηση της ψυχικής υγείας τους μέσω σχετικού
ερωτηματολογίου-τεστ.

   Διαπιστώθηκε ότι οι καπνιστές, οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι και
όσοι έβγαζαν τα λιγότερα χρήματα, είχαν τα υψηλότερα ποσοστά
κατάθλιψης, κάτι που ίσχυε και για τα δύο φύλα. Ακόμη βρέθηκε ότι οι
άνδρες δουλεύουν γενικά περισσότερες ώρες από τις γυναίκες, με σχεδόν
τους μισούς (50%) να ξεπερνούν το συμβατικό ωράριο, ενώ το αντίστοιχο
ποσοστό των γυναικών που εργάζονταν παραπάνω από το κανονικό, ήταν
λιγότερο από το 25%. Επίσης σχεδόν οι μισές γυναίκες εργάζονταν με
μερική απασχόληση, έναντι μόνο 15% των ανδρών.

   Οι περισσότερες παντρεμένες που ήσαν και γονείς, δεν δούλευαν
παραπάνω από το κανονικό, ενώ αντίστροφα οι άνδρες γονείς δούλευαν
συχνά περισσότερες ώρες. Πάνω από τα δύο τρίτα των ανδρών δούλευαν και
τα σαββατοκύριακα, ενώ το ίδιο έκαναν σχεδόν οι μισές γυναίκες.

   Δεν διαπιστώθηκε διαφορά στα συμπτώματα κατάθλιψης μεταξύ των
ανδρών που δούλευαν περισσότερες ή λιγότερες ώρες. Όμως η δουλειά τα
σαββατοκύριακα σχετιζόταν με περισσότερα συμπτώματα κατάθλιψης τόσο
στους άνδρες όσο και στις γυναίκες.

   Την χειρότερη ψυχική υγεία από όλους (και στα δύο φύλα) είχαν οι
γυναίκες που δούλευαν συνολικά περισσότερες από 55 ώρες μέσα στην
εβδομάδα, ιδίως αν εργάζονταν κάθε σαββατοκύριακο ή τα περισσότερα
σαββατοκύριακα του μήνα. Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι οι γυναίκες
τείνουν να δουλεύουν περισσότερες ώρες είτε στα καλοπληρωμένα αλλά
ανδροκρατούμενα επαγγέλματα είτε στις κακοπληρωμένες δουλειές του
τομέα υπηρεσιών.

   Οι γυναίκες αυτές επιβαρύνονται επιπρόσθετα με το χρόνο που πρέπει
να δουλέψουν για το νοικοκυριό τους, πράγμα που αυξάνει τον κίνδυνο
κατάθλιψης. Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι, όπως έχουν δείξει και
προηγούμενες μελέτες, αν η απλήρωτη εργασία του σπιτιού ληφθεί υπόψη,
τότε οι γυναίκες εργάζονται συνολικά περισσότερο από τους άνδρες μέσα
στην εβδομάδα.
ΑΠΕ-ΜΠΕ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία