Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η έλλειψη σωματικής άσκησης συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο βαριάς
Covid-19 και θανάτου



Kαλιφόρνια.-

Η για καιρό έλλειψη σωματικής άσκησης και γενικότερα η σωματική
αδράνεια σχετίζεται με αυξημένη πιθανότητα σοβαρής λοίμωξης Covid-19
και αυξημένο κίνδυνο θανάτου από κορονοϊό, σύμφωνα με μια νέα μεγάλη
αμερικανική επιστημονική μελέτη. Είναι η πρώτη έρευνα που κάνει αυτή
τη συσχέτιση με ιδιαίτερη μάλιστα έμφαση, αναδεικνύοντας ένα
παραγνωρισμένο παράγοντα κινδύνου.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Ρόμπερτ Σάλις του Ιατρικού Κέντρου
Kaiser Permanente της Καλιφόρνια, οι οποίοι έκαναν τη σχετική
δημοσίευση στο βρετανικό περιοδικό αθλητιατρικής "British Journal of
Sports Medicine", ανέλυσαν στοιχεία για 48.440 άτομα με διαγνωσμένη
Covid-19 με μέση ηλικία 47 ετών. Σχεδόν τα δύο τρίτα ήταν γυναίκες και
ο μέσος δείκτης μάζας σώματος ήταν 31 (παχυσαρκία). Οι μισοί δεν είχαν
υποκείμενα νοσήματα, το 18% είχε ένα χρόνιο νόσημα, ενώ το 32% δύο ή
περισσότερα.
Οι ασθενείς ταξινομήθηκαν σε κατηγορίες ανάλογα με το βαθμό σωματικής
δραστηριότητας τους κατά την προηγούμενη διετία πριν την πανδημία:
αδρανείς (0-10 λεπτά την εβδομάδα), μέτρια (11-149 λεπτά) και αρκετή
(πάνω από 150 λεπτά την εβδομάδα). Το 15% θεωρήθηκαν αδρανείς, το 7%
αρκετά δραστήριοι σωματικά, ενώ οι υπόλοιποι ανήκαν στην ενδιάμεση
κατηγορία.
Από το σύνολο των ασθενών, σχεδόν ένας στους δέκα (9%) χρειάσθηκε
εισαγωγή σε νοσοκομείο, το 3% εισαγωγή σε μονάδα εντατικής θεραπείας
(ΜΕΘ) και το 2% πέθανε. Διαπιστώθηκε ότι όσοι προηγουμένως ασκούνταν
αρκετά, είχαν σημαντικά μειωμένη πιθανότητα να αρρωστήσουν βαριά και
να πεθάνουν από Covid-19. Οι πιο αδρανείς σωματικά είχαν υπερδιπλάσιο
κίνδυνο εισαγωγής στο νοσοκομείο, σε σχέση με όσους ασκούνταν για
περισσότερα από 150 λεπτά εβδομαδιαίως, ενώ είχαν επίσης 73%
μεγαλύτερη πιθανότητα εισαγωγής σε ΜΕΘ και 2,5 φορές μεγαλύτερο
κίνδυνο θανάτου από κορονοϊό.
Αλλά και σε σχέση με τους ασθενείς που προηγουμένως ασκούνταν σε
μέτριο βαθμό, οι συστηματικά αδρανείς σωματικά ασθενείς είχαν 20%
μεγαλύτερο πιθανότητα νοσηλείας, 10% μεγαλύτερο κίνδυνο εισαγωγής σε
ΜΕΘ και 32% μεγαλύτερη πιθανότητα θανάτου από λοίμωξη Covid-19.
«Είναι αξιοσημείωτο ότι η συστηματική σωματική αδράνεια αποτελεί
ισχυρότερο παράγοντα κινδύνου για σοβαρή Covid-19 από οποιαδήποτε
υποκείμενα νοσήματα και παράγοντες κινδύνου, με εξαίρεση την ηλικία
άνω των 60 ετών και τη μεταμόσχευση οργάνου στο παρελθόν. Η σωματική
αδράνεια είναι ισχυρότερος παράγοντας κινδύνου από το κάπνισμα, την
παχυσαρκία, το διαβήτη, την υπέρταση, την καρδιαγγειακή νόσο και τον
καρκίνο», ανέφεραν οι ερευνητές.
ΑΠΕ-ΜΠΕ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία