Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ένας «δεσμός αίματος»
.... Ελληνίδα χάρισε ζωή και υγεία σε νεαρό Ιταλό



Θεσσαλονίκη.-

«Είναι υγιής», τής είπαν στο τηλέφωνο. Για την Ιωάννα Λάγκα ήταν ένα
μήνυμα που το περίμενε δυο χρόνια. Και ήταν το πιο ευχάριστο μήνυμα
για τον «γιο» της, που όμως δεν έχει δει ποτέ. Έναν γιο που δεν τον
γέννησε, δεν τον γνώρισε και δεν ξέρει καν το όνομά του. Έναν 25χρονο,
σήμερα, Ιταλό, ο οποίος, η τύχη το 'φερε, να γίνει «γιος» της μέσω
«δεσμού αίματος».
Η Ιωάννα Λάγκα ήταν η μοναδική ανάμεσα σε 30.000.000 ανθρώπους που
μπορούσε με τα αιμοποιητικά της κύτταρα να σώσει από τη λευχαιμία το
παιδί αυτό. Από το 2017 που έδωσε το μόσχευμα, κάθε χρόνο, Απρίλιο
μήνα, της τηλεφωνούσαν και το μόνο που της έλεγαν ήταν ότι ο νεαρός
Ιταλός είναι εν ζωή. Πέρσι, λόγω πανδημίας, δεν είχε κανένα νέο του.
Και φέτος, πριν από λίγες μέρες, της τηλεφώνησαν και της είπαν ότι
είναι υγιής, δίνοντάς της τη μεγαλύτερη χαρά των ημερών.
Η Ιωάννα Λάγκα είναι δασκάλα, μητέρα δυο παιδιών που γέννησε η ίδια
και από το 2017 «μητέρα» και του «Τζουζέπε», όπως η ίδια ονόμασε τον
νεαρό Ιταλό, τον οποίο μπορεί να μην γέννησε αλλά τον αναγέννησε με το
μόσχευμα που έδωσε.
Με αφορμή αυτό το ευχάριστο νέο, η κ. Λάγκα αφηγήθηκε  την εμπειρία
της, προτρέποντας τους πολίτες να ενημερωθούν για τη δωρεά
αιμοποιητικών κυττάρων και να πάρουν την απόφαση να γίνουν εθελοντές
δωρητές μυελού των οστών.
Όλα ξεκίνησαν το 2016, όταν η κόρη ενός συμμαθητή της από το Δημοτικό
αρρώστησε από λευχαιμία και έπρεπε να βρεθεί μόσχευμα για να σωθεί η
ζωή της. Η οικογένεια του κοριτσιού απευθύνθηκε στο Σύλλογο Εθελοντών
Αιμοδοτών Κοζάνης, ο οποίος διοργάνωσε μια δράση για συλλογή δειγμάτων
σάλιου σε ένα κατάστημα κοντά στο γήπεδο του ΠΑΟΚ.
«Μαθαίνοντας για τη συγκεκριμένη δράση έσπευσα για να δώσω κι εγώ
δείγμα σάλιου για να βοηθηθεί η κοπέλα. Δεν μπόρεσα να φανώ χρήσιμη
στην κόρη του συμμαθητή μου. Για εκείνη βρέθηκε από κάποιον άλλον
μόσχευμα- νομίζω από το εξωτερικό. Αλλά, μετά από ενάμιση χρόνο
περίπου, έλαβα ένα τηλεφώνημα από το Κέντρο Ενημέρωσης και προσέλκυσης
εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών του Πανεπιστημίου Πατρών, το ΚΕΔΜΟΠ,
που με ενημέρωσαν ότι βρέθηκα μοναδική συμβατή σε ποσοστό 90%, μέσα σε
30.000.000 δείγματα, με έναν νεαρό ασθενή από την Ιταλία. Με ρώτησαν
αν δέχομαι να συνεχίσω τη διαδικασία και να δώσω το μόσχευμα, εφόσον
οι απαιτούμενες εξετάσεις δείξουν ότι είμαι υγιής. Φυσικά, χωρίς
δεύτερη σκέψη και με μεγάλη χαρά και συγκίνηση, έγινε η προετοιμασία
και στις 10 Οκτωβρίου 2017 έγινε η λήψη των αιμοποιητικών κυττάρων στο
νοσοκομείο Παπανικολάου», τόνισε η κ. Λάγκα.
ΑΠΕ-ΜΠΕ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία