Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Θα μας αναγνωρίζουν απο το...βάδισμα



Λίβερπουλ

 Ο μοναδικός για κάθε άνθρωπο τρόπος που περπατάει και πιέζει το πόδι του στο έδαφος, μπορεί να αποκαλύψει την ταυτότητά του σχεδόν εξίσου καλά με τα δαχτυλικά αποτυπώματα, υποστηρίζουν Ιάπωνες, Γερμανοί και Βρετανοί ερευνητές, μεταξύ των οποίων ο ελληνικής καταγωγής Γιάννης Γκουλέρμας του τμήματος ηλεκτρολόγων μηχανολόγων και ηλεκτρονικών του πανεπιστημίου του Λίβερπουλ.
 Αν όντως η ανακάλυψη μπορεί να αξιοποιηθεί πρακτικά, τότε ανοίγει ο δρόμος για μια νέα τεχνολογία αναγνώρισης, παράλληλα με την ανάλυση των χεριών, της ίριδας των ματιών, της φωνής κ.α. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι κάθε άνθρωπος έχει ξεχωριστό διασκελισμό και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές είναι πλέον σε θέση να προσδιορίσουν με ακρίβεια περίπου 90% τα ξεχωριστά «πρότυπα βηματισμού».

    Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τοντ Πατάκι του πανεπιστημίου Σίνσου στην Τοκίντα, που δημοσίευσαν τη σχετική εργασία στο περιοδικό της βρετανικής Βασιλικής Εταιρίας επιστημών «Journal of Royal Society Interface», σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, βελτίωσαν περαιτέρω αυτή την μέθοδο αναγνώρισης, βρίσκοντας τεχνικές μέτρησης του τρόπου που το πόδι ακουμπάει στο έδαφος και σηκώνεται ξανά, καθώς περπατά. Οι Ιάπωνες επιστήμονες χρησιμοποίησαν μια μέθοδο τρισδιάστατης επεξεργασίας εικόνων για να αναλύσουν το βηματισμό και την πίεση των δακτύλων στο πάτωμα, κάνοντας πειράματα με 104 εθελοντές. Κατάφεραν τελικά να ταιριάξουν το βηματισμό με τα επιμέρους άτομα με σχεδόν απόλυτη ακρίβεια 99,6%. Προς το παρόν αποδείχτηκε ότι η τεχνική αναγνώρισης μπορεί να φέρει αποτελέσματα σε ξυπόλυτους ανθρώπους, όμως οι ερευνητές πιστεύουν ότι μελλοντικά η νέα τεχνολογία θα είναι δυνατό να αξιοποιηθεί για ελέγχους ασφαλείας σε διάφορες περιπτώσεις. Βέβαια, όπως παραδέχτηκε ο Πατάκι, η μέθοδος λειτουργεί μόνο όταν κάποιος θέλει να αναγνωριστεί, αφού ο καθένας θα μπορούσε να αλλάξει σκοπίμως τον τρόπο που βαδίζει. Πάντως, όπως είπε ο Ιάπωνας ερευνητής, κατά τη διέλευσή του από την πύλη ενός φρουρούμενου κτιρίου ή ενός αεροδρομίου, κάποιος θα μπορούσε να περπατάει φυσιολογικά και έτσι ένα μηχάνημα να επιβεβαιώνει αυτομάτως την ταυτότητά του, χωρίς να χρειάζεται να δείξει κάποια ταυτότητα, να κοιτάξει, να μιλήσει ή να ακουμπήσει κάπου τα χέρια του κλπ. Πρέπει όμως πρώτα να γίνουν περαιτέρω έρευνες για να επιβεβαιωθεί ότι η τεχνική λειτουργεί καλά και όταν οι άνθρωποι φοράνε παπούτσια - που άλλωστε είναι και το πιο συνηθισμένο!

   



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία