Ειδήσεις γενικού ενδιαφέροντος

΄Ελληνες
και Παγκόσμιος
Ελληνισμός

Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΑΡΤΕΜΙΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο

- News

- Nachrichten

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΑΤΡΟ - ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΩΝ ΑΠΟ 20/2/2014 - 26/2/2014

Απο τον Αλέξη Λ.Μακρή

Αθήνα - Φεβ/14

H Σαρλότ Γκένσμπουργκ παίρνει τη σεξουαλική σκυτάλη στο δεύτερο μέρος του αμφιλεγόμενου “Nymphomaniac”, ενώ η διάσωση ενός ψαρά από την παγωμένη θάλασσα αποτελεί μυστήριο σε μια ισλανδική ταινία. Στις νέες κινηματογραφικές πρεμιέρες, ένα πορτρέτο του Γρηγόρη Λαμπράκη και η θεαματική καταστροφή της Πομπηίας.

Nymphomaniac Μέρος Β’ **

(Nymphomaniac Vol. ΙΙ)

Δραματική – Διάρκεια 123’

Σκηνοθεσία: Λαρς φον Τρίερ

Παίζουν: Σαρλότ Γκένσμπουργκ, Στέλαν Σάρσγκαρντ, Στέισι Μάρτιν, Γουίλεμ Νταφό, Σάια Λε Μπεφ

Ο σπουδαίος Αμερικανός διηγηματογράφος Ρέιμοντ Κάρβερ είχε γράψει ότι ο πραγματικός δημιουργός δεν αρκεί να εκφράζεται, οφείλει πρωτίστως να επικοινωνεί με το κοινό του. Ο Λαρς φον Τρίερ αγνοεί επιδεικτικά το δεύτερο, κρατώντας αφ’ υψηλού στάση και βομβαρδίζοντάς μας με ένα ακατάσχετο κήρυγμα. Στο β’ μέρος της σεξουαλικής του εποποιίας, ο Δανός σκηνοθέτης μακρηγορεί κουραστικά προκειμένου να μας πείσει για τις ακραίες απόψεις του. Όπως π.χ. ότι ο άνθρωπος φέρει τη διαστροφή στα γονίδιά του από τη στιγμή που γεννιέται. Ή ότι το συναίσθημα είναι επινόηση του δυτικού πολιτισμού. Ή ότι η ανάγκη για σεξ είναι ισχυρότερη από το μητρικό φίλτρο. Την όποια επικινδυνότητα τέτοιων θεωριών εξουδετερώνει η αδυναμία της ταινίας να περάσει τα μηνύματα μέσα από το –παντελώς ανύπαρκτο εδώ- συναίσθημα. Στον κινηματογράφο, οι ιδέες υποστηρίζονται κυρίως από την συγκινησιακή μας ταύτιση με τα δρώμενα, κάτι που αποκλείει η αποστασιοποιημένη, ψυχρή ματιά του φον Τρίερ. Στη συνέχεια των εξομολογήσεων της ανοργασμικής νυμφομανούς, μαθαίνουμε ότι παρά τις φιλότιμες προσπάθειές της να γίνει μονογαμική στο πλευρό του Τζερόμ (με τον οποίο απέκτησε και ένα παιδάκι) η Τζο κατρακύλησε ξανά στο αχαλίνωτο σεξ. Ο Σέλιγκμαν, που την περιμάζεψε από ένα σοκάκι όπου κειτόταν άγρια ξυλοδαρμένη, την ακούει, παρεμβαίνοντας με σχόλια του τύπου ότι υπεύθυνος για τις ενοχές μας είναι ο καθολικισμός. Οι ερωτικές συνευρέσεις της ηρωίδας με εκατοντάδες άνδρες απεικονίζονται με τρόπο που φανερώνει απέχθεια για τον σαρκικό έρωτα, όμως διακρίνουμε ενίοτε ένα παράδοξο χιούμορ, όπως στη σκηνή με τους δυο μαύρους επιβήτορες. Οι πειραματισμοί της Τζο θα την οδηγήσουν στον θάλαμο βασανιστηρίων ενός σαδιστή και στην αγκαλιά μιας γυναίκας, προτού γίνει συνεργάτις ενός γκάνγκστερ και πέσει θύμα μιας διπλής προδοσίας. Η νυμφομανής καταδικάζεται στο περιθώριο επειδή τόλμησε να κάνει πράγματα που θεωρούνται φυσιολογικά για έναν άνδρα, συμπεραίνει ο σκηνοθέτης. Θα το δεχόμασταν ίσως αν αντιμετώπιζε με περισσότερη σοβαρότητα το θέμα του, αντί να επιχειρεί να μας χειραγωγήσει και να μας σοκάρει με ημιπορνό εικόνες που μπορεί ο καθένας μας να «κατεβάσει» από το διαδίκτυο. Μέσα από το αυτάρεσκο ξεγύμνωμά του, δημιούργησε ένα εγκεφαλικό έργο που αφορά ελάχιστους και μια αντιπαθητική –αν και αναξιοπαθούσα- ηρωίδα. Μηδέν πάθος, μηδέν δράμα, καμία κάθαρση. Ανέμπνευστο μελό θυμίζει το φινάλε μιας ταινίας με υπερβολικά μεγάλη διάρκεια. Σχεδόν τέσσερις ώρες (το άθροισμα των δυο μερών) για να μοιραστούμε με τον Λαρς φον Τρίερ την ατυχέστερη στιγμή της εντυπωσιακής του καριέρας.

The deep ***

Δραματική- Διάρκεια 95’

Σκηνοθεσία: Μπαλτασάρ Κορμακούρ

Παίζουν: Όλαφουρ Ντάρι Όλαφσον, Γιόχαν Γιόχανσον, Μπιορν Θορς

Πώς κάποιος κατάφερε να επιζήσει επί 6 ώρες μέσα σε παγωμένη θάλασσα, όπου ένας κανονικός άνθρωπος δεν θα άντεχε παραπάνω από 20 λεπτά; Η επιστήμη δεν απάντησε ποτέ στο ερώτημα. Απάντηση δεν δίνει ούτε αυτή η ισλανδική ταινία του διασημότερου διεθνώς σκηνοθέτη της χώρας, Μπαλτασάρ Κορμακούρ. Απλώς αναπαριστά με ντοκιμαντερίστικη αμεσότητα μια πραγματική ιστορία. Ένα αλιευτικό σαλπάρει για τα ανοιχτά του Βόρειου Ατλαντικού, ένα ανοιξιάτικο πρωινό του 1984. Μέλος του εξαμελούς πληρώματος και ο Γκούλι, ένας συμπαθέστατος χοντρούλης. Το ίδιο βράδυ, το σκάφος μπατάρει και οι ψαράδες βρίσκονται στη θάλασσα. Ο Γκούλι τους παρακολουθεί να πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλον από το ψύχος και μετά αρχίζει να κολυμπά προς την ακτή. Η σεκάνς της πάλης του με τα κύματα προκαλεί δέος και ο πρωταγωνιστής δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία, ολομόναχος μέσα στα μαύρα νερά, συνομιλώντας με ένα γλάρο, ανάμεσα σε φλας μπακ από τη ζωή του ήρωα. Δυνατή και η καθαρά σωματική ερμηνεία του Όλαφουρ Ντάρι Όλαφσον, όταν ο Γκούλι φτάνει στη στεριά και αγωνίζεται να σκαρφαλώσει στους απόκρημνους βράχους. Το ότι βγήκε ζωντανός από τέτοια περιπέτεια αφήνει κατάπληκτους τους συγχωριανούς του. Ειδικοί γιατροί μελετούν την περίπτωσή του και αποφαίνονται με επιφύλαξη ότι μάλλον τον έσωσε η ανάλογη με της φώκιας σύνθεση του λιπώδους ιστού του. Παραβλέπουν το γεγονός ότι ο επιζήσας κράτησε σε εγρήγορση τον εγκέφαλό του, σε όλη τη διάρκεια της δοκιμασίας του. Παρόλο που δίνεται έμφαση σε αυτή τη διαδικασία, ο Κορμακούρ αφήνει τον θεατή να βγάλει το δικό του συμπέρασμα. Το μόνο που κάνει είναι να ανασυνθέσει με ακρίβεια μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Καθηλώνοντάς μας με γνήσιο σασπένς και ψυχογραφώντας αδρά τον ήρωα. Και αυτό δεν είναι λίγο. Το “The deep” είναι η επίσημη συμμετοχή της Ισλανδίας για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας.

Μαραθώνιος μιας ημιτελούς άνοιξης: Γρηγόρης Λαμπράκης ***

Ντοκιμαντέρ – Διάρκεια 114’

Σκηνοθεσία: Στέλιος Χαραλαμπόπουλος

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί ως τώρα. Ο άνθρωπος, ο αθλητής, ο επιστήμονας, ο αγωνιστής σε ένα σύνθετο πορτρέτο που εξηγεί γιατί αυτός ο συγκεκριμένος άνθρωπος έγινε σύμβολο. Ήθος, επιμονή και ένας ωραίος τσαμπουκάς χαρακτήριζαν το φτωχόπαιδο που ξεκίνησε από ένα χωριό στην Αρκαδία για να εξελιχθεί σε βαλκανιονίκη στο άλμα εις μήκος, σε διακεκριμένο γυναικολόγο, σε δυναμικό βουλευτή και σε «αστέρι» του Παγκόσμιου Φιλειρηνικού Κινήματος. Αστέρι όπως σταρ, αφού διέθετε μία σπάνια ακτινοβολία, το χάρισμα να κατακτά όσους τον γνώριζαν, γυναίκες και άνδρες, ηλικιωμένους και νέους. Ειδικά τους νέους που είδαν σε αυτόν ένα πρότυπο αντίστασης κατά του πολιτικού κατεστημένου. Συντροφευμένος μόνο από ένα 16χρονο μαθητή, ο Λαμπράκης έτρεξε στην Α’ Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης, αψηφώντας την απαγόρευση. Την ίδια περίοδο γρονθοκόπησε έναν εκφραστή του εμφυλιοπολεμικού μίσους μέσα στο κοινοβούλιο. Κάπως έτσι υπέγραψε την καταδίκη του. Η λάμψη του και η τόλμη του εξαγρίωσαν τους παρακρατικούς που τον χτύπησαν με το τρίκυκλο στη Θεσσαλονίκη, το βράδυ της 22ης Μαϊου 1963. Τα γεγονότα είναι γνωστά. Τα επαναλαμβάνουν άνθρωποι που τον γνώρισαν και στελέχη της Αριστεράς (Μανώλης Γλέζος, Τάκης Μπενάς, Ανδρέας Μαμωνάς, Κωνσταντίνος Χορομίδης κ.α.) Όμως το θέμα του ντοκιμαντέρ δεν είναι η υπόθεση Λαμπράκη αλλά ο Λαμπράκης. Λέει πολλά για αυτόν η επιγραφή που είχε έξω από το ιατρείο του. «Ο Ιατρός δέχεται τους απόρους εκάστην Τετάρτην 5 – 7 μ.μ.». Την εικόνα του ολοκληρώνει το ντοκιμαντέρ του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου, που χρησιμοποιεί άγνωστα μέχρι σήμερα ντοκουμέντα. Ένας άνθρωπος γεννημένος για να γίνει ήρωας, σε μια κρίσιμη περίοδο της νεοελληνικής ιστορίας. Αυτός ήταν ο Λαμπράκης.

Φωτιά πάνω από την Πομπηϊα (3D) **

(Pompeii 3D)

Περιπέτεια – Διάρκεια 105’

Σκηνοθεσία: Πολ Άντερσον

Παίζουν: Κιτ Χάρινγκτον, Έμιλι Μπράουνινγκ, Κίφερ Σάδερλαντ, Κάρι Αν Μος

Καλογυρισμένη περιπέτεια εποχής, στην παράδοση ανάλογων ιταλικών ταινιών της δεκαετίας του ’60. Η μόνη της σχέση με τις «Τελευταίες ημέρες της Πομπηίας» είναι η έκρηξη του Βεζούβιου που διέγραψε από τον χάρτη το πολυτελές ρωμαϊκό θέρετρο, το 79 μ.Χ. Εκεί συναντιούνται, την παραμονή της καταστροφής, ένας Βρετανός μονομάχος και μια εγχώρια ευγενής. Κεραυνοβόλος έρωτας, κάτω από την απειλή ενός μοχθηρού γερουσιαστή και ενός θανάσιμου αγώνα την επόμενη ημέρα. Όμως κανείς δεν έχει υπολογίσει το ηφαίστειο, έναν αστάθμητο παράγοντα που ανατρέπει τα πάντα. Ενώ οι μονομάχοι σφάζονται στην αρένα, η γη τρέμει και η λάβα αρχίζει να εκτινάζεται προς την πόλη. Οπότε πρωταγωνιστούν τα ειδικά εφέ, αρκετά εντυπωσιακά, αλλά και κουραστικά στην επανάληψή τους. Μέσα στο γενικό χάος, αιματηρές εκκαθαρίσεις λογαριασμών και ένα αναπάντεχα ρομαντικό τέλος.

AΡΧΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ