Ειδήσεις για όλους

Η "μεταφραστική περιπέτεια" της Τουρκάλας Σεμπνέμ

Θεσσαλονίκη - Αυγ/10. Ο Όμηρος και ο Καζαντζάκης φώλιασαν στην ψυχή μιας έφηβης Τουρκάλας και έγιναν η σπίθα που άναψε μέσα της τη φλόγα του «έρωτα» για την ελληνική γλώσσα. Ήθελε να τούς διαβάσει στα ελληνικά κι αυτό την ώθησε να σπουδάσει ελληνική φιλολογία. Πέρασε στο τμήμα νεοελληνικής γλώσσας και φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Aγκυρας, αλλά το επίπεδο των σπουδών δεν την ικανοποιούσε. Τα παράτησε όλα και εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, επειδή πιστεύει ότι στη χώρα μας έχει να μάθει περισσότερα. Πρόκειται για τη Σεμπνέμ Ασλάν Χριστακοπούλου, η οποία εδώ και 8 χρόνια ζει στην Αθήνα, μεταφράζοντας τους αγαπημένους της συγγραφείς στα τουρκικά. Από το 2004 μέχρι σήμερα έχει μεταφράσει περισσότερα από 10 βιβλία Ελλήνων συγγραφέων, κάποια από τα οποία έχουν γίνει μπεστ σέλερ στην Τουρκία. «Ζω εδώ και 8 χρόνια στην Αθήνα, αλλά με το ένα πόδι μου πατάω πάντα στην Κωνσταντινούπολη. Μια μικρή βαλίτσα με περιμένει πάντα πίσω από την πόρτα. Όσο αγαπώ την Ελλάδα, άλλο τόσο δυσκολεύομαι να αποκοπώ από την Κωνσταντινούπολη», αναφέρει. Μιλώντας για το ενδιαφέρον της για την ελληνική γλώσσα, επισημαίνει πως αυτό ξεκίνησε από τα γυμνασιακά της χρόνια. «Τότε κατάλαβα ότι που προκαλεί μια εξαιρετική ευχαρίστηση το να μαθαίνω ξένες γλώσσες. Πρώτα από όλα μού φαινόταν πιο ενδιαφέρον και πιο ευχάριστο να μπορώ να διαβάζω ένα βιβλίο στη γλώσσα που γράφτηκε. Στην προτίμηση στην ελληνική γλώσσα συνέβαλαν τα μυθιστορήματα του Καζαντζάκη και τα έπη του Ομήρου. Γι' αυτό και αποφάσισα να σπουδάσω νεοελληνική γλώσσα και φιλολογία. Ο Όμηρος και ο Καζαντζάκης με 'έκαψαν', γιατί όταν ξεκίνησα τα ελληνικά, κατάλαβα ότι μπήκα σε ένα 'απύθμενο πηγάδι', όπου κάθε μέρα που περνά ανακαλύπτω και μία νέα έννοια. Διαπιστώνω πως ο δρόμος που έχω να διανύσω είναι πολύ μακρύς κι εγώ δεν είμαι ακόμη ούτε στα μισά του. Και όσο χρόνο περνάω με τα βιβλία και τις λέξεις, τόσο πιο πολύ καταλαβαίνω το μεγαλείο και τη δυσκολία της γλώσσας. Καίγομαι, αλλά όσο καίγομαι καταλαβαίνω ότι κερδίζω κάτι νέο, ότι μαθαίνω κάτι καινούργιο», εξηγεί η Σεμπνέμ Ασλάν Χριστακοπούλου. Η ενασχόλησή της με τη μετάφραση άρχισε τυχαία, όταν αποφάσισε να μεταφράσει και να δώσει ως δώρο γενεθλίων σε έναν αγαπημένο της Έλληνα ζωγράφο, το μικρό θεατρικό που είχε γράψει ο ίδιος. «Έτσι άρχισε η περιπέτειά μου στο χώρο της μετάφρασης. Ο φίλος μου δεν ήξερε τουρκικά, αλλά το έστειλε σε ένα φίλο του που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης και γνωρίζει πολύ καλά την τουρκική. Εκείνος όταν το διάβασε είπε: 'Ούτε εγώ δεν θα το μετέφραζα τόσο καλά, θα ήθελα να γνωριστώ με το άτομο που το μετέφρασε'. Μετά από αυτό άρχισα και εγώ να το σκέφτομαι στα σοβαρά. Aλλωστε είχα πολύ ελεύθερο χρόνο. Κι άρχισα να μεταφράζω το βιβλίο που διάβαζα εκείνο τον καιρό. Μιλώντας με μια από τις πιο σημαντικές συγγραφείς της Τουρκίας, την Χαντάν Οζτούρκ, της ανέφερα ότι άρχισα να δοκιμάζω τις μεταφραστικές μου δυνατότητες και της έστειλα αυτό που είχα μεταφράσει. Αυτή ήταν από τους πρώτους που με υποστήριξαν. Κι έτσι άρχισα να μάχομαι ολονυχτίς με τις λέξεις. Βρέθηκα μέσα σε μια μάχη που ήταν γεμάτη αγάπη , όπου κανείς δεν έχανε και κανείς δεν κέρδιζε, σε μια μάχη όπου δεν χυνόταν αίμα. Έτσι έγινε για μένα τρόπος ζωής το να χάνομαι μέσα στα βιβλία, ανάμεσα στις λέξεις και στα σημεία της στίξης. Τα τελευταία 7 χρόνια έχω χάσει τον ύπνο μου, γιατί τα βράδια δουλεύω πιο άνετα. Έχω ένα γιο 5 χρονών και την ημέρα δεν μπορώ να μεταφράζω», εξηγεί η Σεμπνέμ Ασλάν Χριστακοπούλου. Ανάμεσα στα βιβλία που έχει μεταφράσει στα τουρκικά είναι: «Οι Μάγισσες της Σμύρνης» (έχει ήδη κάνει 28 εκδόσεις στην Τουρκία) και το «Deste» της Μάρας Μεϊμαρίδη το «Τάλγκο» του Βασίλη Αλεξάκη, «Το Σπίτι και Το Κελί» του Χρήστου Χωμενίδη, «Στο Χρώμα της Πορφύρας» της Φιλιώς Τριανταφυλλίδου, «Έρως, Θέρος, Πόλεμος» της Ευγενίας Φακίνου, «Μητέρα Στάχτη» του Αλέξη Σταμάτη, «Μπλε Καστόρινα Παπούτσια» του Θανάση Σκρουμπέλου, «H Kόρη της Ανεμώνης» του Γιώργου Πολυράκη, «Έρωτας με την πρώτη μπουκιά» της Λένας Τερκεσίδου. Αυτό τον καιρό μεταφράζει το θεατρικό του Κώστα Κατσουλάρη «Όταν ο λύκος είναι εδώ», το «Κοπέλα που σε λένε Φίνι» του Δημήτρη Μαμαλούκα και το «Πρίγκηπος» του Ακύλα Μήλα.

<< Πίσω