Ειδήσεις για όλους

Από τις μάχες στα βουνά, στη "μάχη" της επιβίωσης, στους δρόμους της Μόσχας

Η περιπέτεια ενός Έλληνα βετεράνου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου

Μόσχα - Μαρ/11. Γεννήθηκε στην Αθήνα και από τα 14 χρόνια του έδινε μάχες για τα "πιστεύω" του και για το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας. Συμμετείχε στις μάχες απελευθέρωσης της Λαμίας, στα 14 του έγινε αντάρτης -τον φώναζαν το "αρμενάκι"- και στα 15 του ανέβηκε στο βουνό. Έζησε μια ζωή έντονη, γεμάτη περιπέτειες και εμπειρίες και σήμερα, στα 83 του χρόνια, ο Έλληνας πολίτης, Ακόπ Μκρτσιάν, ζει στη Μόσχα, όχι όμως σε διαμέρισμα ή κάποιου άλλου είδους οίκημα, αλλά στους δρόμους της ρωσικής πρωτεύουσας, αφού εδώ και περίπου δύο μήνες σπίτι του είναι το αυτοκίνητό του. Μια περιπέτεια με την πολεοδομία του Δήμου Μόσχας, τον έχει αναγκάσει να ζει ουσιαστικά στο δρόμο, "παρκαρισμένος" δίπλα στο κτίριο, όπου στεγάζεται η πρεσβεία της Ολλανδίας στη Μόσχα, η οποία και του προσφέρει μια ιδιότυπη ? φιλοξενία, αφού του έχει παραχωρήσει τηλεφωνική γραμμή και φαξ, ενώ οι υπάλληλοι της πρεσβείας φροντίζουν ώστε να μην του λείπει το νερό και το ζεστό τσάι. Από τους δρόμους της Μόσχας, ο βετεράνος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε μαζί του, μας αφηγείται τα δραματικά "γυρίσματα" της ζωής του, με αισιοδοξία και υπερηφάνεια. "Ήρθα στη Μόσχα ως πολιτικός πρόσφυγας το 1953, όπου πήρα σοβιετική υπηκοότητα. Όταν έπεσε το καθεστώς των συνταγματαρχών, γύρισα στην πατρίδα, στην Αθήνα, αλλά δεν μπόρεσα να προσαρμοστώ και επέστρεψα πάλι στη Μόσχα. Την ελληνική υπηκοότητα την απέκτησα πολύ αργότερα, το 1992", λέει . Στην Ελλάδα μένει ο μικρότερός του αδελφός αλλά, όπως επισημαίνει ,δεν θέλει να μάθει για την περιπέτειά του. "Είναι άρρωστος -μας εξηγεί- και θα στεναχωρηθεί πολύ". Με το θερμόμετρο να δείχνει αρκετούς βαθμούς κάτω από το μηδέν, ο Ακόπ Μκρτσιάν, πρώην γραμματέας της Λέσχης Ελλήνων προσφύγων της ΕΣΣΔ και τουριστικός πράκτορας στη συνέχεια, με δικό του γραφείο, που βρισκόταν κοντά στο ελληνικό προξενείο, δηλώνει πως δεν φοβάται ούτε το κρύο, ούτε το χιόνι. "Είμαι σκληρό καρύδι", τονίζει. Η πολεοδομία τού πήρε το σπίτι, με την αιτιολογία ότι ήταν παράνομο, αλλά ο ίδιος υποστηρίζει ότι έχει όλα τα σχετικά έγγραφα, που αποδεικνύουν το δίκιο του. "Την άδεια για την ανέγερση του σπιτιού (στην οδό Τρούμπνικοβσκι) μού την έδωσαν οι τότε αρμόδιες σοβιετικές υπηρεσίες. Έχω όλα τα σχετικά έγγραφα", μας λέει. Αλλά, παρά την υποστήριξη των κοινωνικών οργανώσεων και των δημοσιογράφων, ο βετεράνος του πολέμου έμεινε άστεγος, και τα περασμένα Χριστούγεννα τα πέρασε στο δρόμο. Όταν έχασε τη μάχη για το σπίτι του, που το κατεδάφισαν, δεν έφυγε από το μέρος όπου έμενε. Βρήκε ένα παλιό σιδερένιο περίπτερο και εγκαταστάθηκε εκεί, παλεύοντας τη γραφειοκρατία, όπως τονίζει, και ψάχνοντας το δίκιο του. Αργότερα, κατεδάφισαν και το σιδερένιο περίπτερο και τότε σπίτι του έγινε το αυτοκίνητό του, ένα παλιό "Λάντα". "Εμένα με ξέρουν όλοι οι πολιτικοί πρόσφυγες, επειδή επί πολλά χρόνια τους βοηθούσα με τα έγγραφα για την επιστροφή τους στην Ελλάδα. Με ήξεραν και με γνωρίζουν και στο ελληνικό προξενείο ως άτομο έμπιστο και τυπικό", μας λέει ο κ. Μκρτσιάν, ο οποίος παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, δείχνει να έχει και υπομονή και επιμονή. "Θα αντισταθώ στο φασισμό της ρωσικής ολιγαρχίας, που άρπαξαν το οικόπεδό μου και το σπίτι μου στο Αρμπάτ (κέντρο της Μόσχας)", δηλώνει ο 83χρονος κι επαναλαμβάνει πως έχει όλα τα απαραίτητα χαρτιά που αποδεικνύουν το δίκιο του. "Την άδεια για την ανέγερση του σπιτιού -υπογραμμίζει- μου την έδωσαν οι τότε σοβιετικές αρμόδιες υπηρεσίες [?] Έχω και αντίγραφα όλων των εγγράφων που φέρουν τις σφραγίδες με τις υπογραφές, ακόμη και τις αποδείξεις πληρωμής των κοινοχρήστων, αλλά μου λένε ότι δεν ισχύουν τα έγραφα αυτά. Λένε ό,τι τους συμφέρει και πριν από τρία χρόνια με πέταξαν στο δρόμο σε παγετό, στους -20 βαθμούς". Ο ίδιος αποδίδει την εξέλιξη που είχε το θέμα του στο ότι, όπως λέει, το οικόπεδό του βρισκόταν στη "χρυσή γη" της Μόσχας, την περιοχή του Αρμπάτ. "Το οικόπεδό μου, το πούλησαν 10 εκατομμύρια ευρώ", σημειώνει, επισημαίνοντας πως εκεί θα χτιστεί μια πολυτελέστατη πολυκατοικία. Παρ' όλα τα προβλήματα, ωστόσο, διατηρεί την αισιοδοξία του και μας λέει, αποχαιρετώντας μας: "Μένω στη Μόσχα πάνω από μισό αιώνα, την αγαπώ και την νιώθω δεύτερη πατρίδα μου. Πιστεύω ότι θα βρω το δίκιο μου, που θα με κάνει χαρούμενο".

<< Πίσω