Ειδήσεις για όλους

Φοιτητές του ΑΠΘ μαθαίνουν ... παίζοντας

Θεσσαλονίκη-Σεπ/07. Στο τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.), ένας επίκουρος καθηγητής "μυεί" τους πρωτοετείς φοιτητές τον στον κόσμο της πανεπιστημιακής γνώσης με σύμμαχο το... παιχνίδι, αφού χρησιμοποιεί ως βασικό εργαλείο διδασκαλίας ένα ρομποτάκι. Μπορεί, μάλιστα, το ρομποτάκι που χρησιμοποιεί ο κ. Κώστας Καρατζάς για να διδάξει να μην έχει καμία σχέση με τον Τάλω, το πρώτο "ρομπότ" της αρχαιότητας- τον ανθρωπόμορφο, φτιαγμένο από χαλκό, προστάτη της Κρήτης, που χάρισε ο θεός Ήφαιστος στο βασιλιά Μίνωα- η εισαγωγή του όμως στην εκπαιδευτική διαδικασία φαίνεται νο συναρπάζει τους φοιτητές, που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο πανεπιστήμιο. Όλα ξεκίνησαν από την ιδέα του κ. Καρατζά να προτείνει ως θέμα διπλωματικής εργασίας την κατασκευή ενός αυτοκινούμενου οχήματος μέσω ενός συστήματος κατασκευής και προγραμματισμού ρομπότ γνωστής εταιρίας παιχνιδιών. Στόχος ήταν, αφενός μεν να κατασκευαστεί αυτοκινούμενο ρομπότ που να κινείται σε ελεγχόμενο περιβάλλον, αλληλεπιδρώντας με αντικείμενα που συναντά βάσει συγκεκριμένων κανόνων που διαμορφώνουν τη "συμπεριφορά" του, αφετέρου δε να αναπτυχθεί, βάσει του ρομπότ, ένα σύνολο από εκπαιδευτικές δραστηριότητες - ασκήσεις, οι οποίες να εισάγουν τους φοιτητές με ένα νεωτεριστικό τρόπο στον κόσμο της πληροφορικής. Η ιδέα αυτή "έκλεψε" την προσοχή του φοιτητή Ισαάκ Δασσά, ο οποίος στο πλαίσιο της διπλωματικής του εργασίας, κατασκεύασε με επιτυχία ένα αυτοκινούμενο ρομπότ που, αφού παραμετροποιήθηκε, χρησιμοποιείται πλέον στην εξάσκηση φοιτητών, που μαθαίνουν βασικές προγραμματικές έννοιες "παίζοντας". Όπως εξήγησε ο κ. Καρατζάς, στόχος της εισαγωγής του μικρού αυτού ρομπότ στην εκπαιδευτική διαδικασία είναι η διασύνδεση της γνώσης με την πράξη. "Στόχος είναι να πάψουμε να έχουμε μόνο τον παραδοσιακό τρόπο εκμάθησης. Να δείξουμε οτους φοιτητές πώς η γνώση τους μπορεί να τους φανεί χρήσιμη" λέει χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας πως αρκετές φορές, "οι φοιτητές μαθαίνουν πράγματα αποκομμένα από την πράξη και αυτό δημιουργεί την εικόνα στο μυαλό τους πως έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα, ενώ στην πραγματικότητα η νέα γνώση γίνεται πιο ουσιαστική και θελκτική, όταν συνδυάζεται με το χειρισμό ενός αντικειμένου του «πραγματικού κόσμου». «Οι φοιτητές ξεκινούν από πολύ απλά πράγματα, όπως το να κινήσουν το ρομποτάκι και προχωρούν σε δυσκολότερα, όπως να το κινήσουν σε μια συγκεκριμένη τροχιά, να το κάνουν να χορεύει, ή να χειριστεί μία μπάλα» εξηγεί ο κ. Καρατζάς επισημαίνοντας πως όλα είναι θέμα σωστού προγραμματισμού. Αλλωστε, τα ρομπατάκια αυτά διαθέτουν πλήθος αισθητήρων και τεχνολογιών που τους επιτρέπουν να «βλέπουν» και να αντιδρούν στις κινήσεις που γίνονται γύρω τους, να ακούν ήχους, να αναγνωρίζουν φωνές και να δέχονται ηχητικές εντολές.

<< Πίσω