Ειδήσεις για όλους

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ

Γράφει από το Μόντρεαλ ο Γαβριήλ Μανωλάτος

Μόντρεαλ - 06 Ιουλ/16.

Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε

Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε

                                            Διονύσιος Σολωμός

Την Τρίτη 5η Ιουλίου, συμπληρώνεται ένας χρόνος από το συντριπτικά πλειοψηφικό και περήφανο ΟΧΙ του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα ενάντια στα μνημόνια και στην εξαθλίωση. Η ακύρωση του υπερήφανου ΟΧΙ του ελληνικού λαού από την ηγετική ομάδα του Τσίπρα και η ταπεινωτική συνθηκολόγηση με την υπογραφή του 3ου Μνημονίου

Το παιχνίδι χάθηκε, και το δημοψήφισμα ακυρώθηκε, επειδή η κυβέρνηση ενέδωσε και συνθηκολόγησε. Και ενέδωσε με την απομάκρυνση του υπουργού οικονομικών για να τους εξευμενίσει, χάθηκε με τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών για να δείξει  γενναιοδωρία και ενταφιάστηκε με τη ψήφο της Βουλής για να πετύχει δήθεν «εθνική ομοψυχία». Αυτές οι τρεις ενέργειες ακύρωσαν το περήφανο, το τρανταχτό, το πρωτάκουστο, το σαρωτικό και μεγαλειώδες 61,5% ΟΧΙ του Ελληνικού λαού. Η ακύρωση του υπερήφανου ΟΧΙ του ελληνικού λαού από μια παρέα μικρόνοων και μικρόψυχων του ΣΥΡΙΖΑ και η ταπεινωτική συνθηκολόγηση με την υπογραφή  και νέου Μνημονίου και νέας μιζέριας για τον ελληνικό λαό μετέτρεψε την Ελλάδα σε παράδειγμα ντροπής και εξευτελισμού, με τη συνεχή λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων και την καταπάτηση της εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας στο όνομα ενός ευρωπαϊκού νομίσματος

Καημένε Λαέ, Καημένη Πατρίδα πότε θα σε υπερασπιστούν αποτελεσματικά και κερδοφόρα τα παιδιά σου;;;

Δεν μπορεί η μόνη λύση να είναι η αποδοχή της ταπείνωσης της υποτέλειας της παράδοσης και της υποδούλωσης. Ας αναζητήσουμε και ας βρούμε την άλλη λύση, ας ετοιμαστούμε για να την προωθήσουμε και να την υπερασπιστούμε. 

Δεν έχουμε το δικαίωμα να δεχόμαστε την υποδούλωση των παιδιών μας και των εγγονιών μας και όσων ακόμα δεν έχουν γεννηθεί. Ας κάνουμε κάτι. Τα προβλήματα τα παλεύουν. Δεν τα μοιρολογούν και κυρίως δεν παραδινόμαστε ούτε παραδίνουμε τα αγέννητα παιδιά μας.

 «Μ’ ένα καράβι όνειρα κι ένα παλιό σακάκι
με τους καημούς μου συντροφιά, ξεκίνησα βραδάκι».

«Κόσμε κι αν δε μας χώρεσες, γι’ άλλον θα πάω να ψάξω
κι αν δεν τον βρω δεν νοιάζομαι, καινούργιο εγώ θα φτιάξω».

«Στ’ αμπάρι κρύβω τ’ όνειρο, σημαία το σακάκι
πιάστε παιδιά το πόστο σας, σηκώνει βοριαδάκι»

<< Πίσω