Ειδήσεις για όλους

Ο Αρκάς που «κυβερνά» τον φαρμακευτικό κλάδο της Αυστραλίας

8 Ιουλίου 2019 Mελβούρνη.-Κείμενο Ευγενία Παυλοπούλου Ο Γιώργος Ταμπάσσης δεν είναι από αυτούς που περιαυτολογούν. Ούτε από αυτούς που κυνηγούν τη δημοσιότητα. Είναι ακριβώς το αντίθετο. Μπαίνει στην διαδικασία μίας συνέντευξης μόνο όταν πρόκειται να επιχειρηματολογήσει για τα συμφέροντα του κλάδου του, όντας από το 2011 ο πρόεδρος του Συνδέσμου των Ιδιοκτητών Φαρμακείων, του λεγόμενου Pharmacy Guild. Η αλήθεια είναι πως δεν την έχει και πολύ ανάγκη την δημοσιότητα για να κάνει τη δουλειά του. Είναι, βλέπετε, από αυτούς τους ισχυρούς θεσμικούς συνομιλητές της κυβέρνησης που όταν ζητά να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό, ο αρχηγός της κυβέρνησης ακόμα και αν δεν έχει χρόνο, θα τον βρει για να τον συναντήσει. Το ίδιο ισχύει και με τα ΜΜΕ της χώρας που όποτε έχει χρειαστεί ο Ταμπάσσης να προσφύγει σ? αυτά για να εκθέσει τις απόψεις του Συνδέσμου του για θέματα και διεκδικήσεις του κλάδου, η πόρτα τους είναι πάντα ανοικτή για τον πρόεδρο του Pharmacy Guild. Γι? αυτό η άμεση και θετική απάντησή του στo αίτημά μας να παραχωρήσει συνέντευξη στο «Νέο Κόσμο» με εξέπληξε. Όταν βέβαια άρχισε να μιλά για την ελληνική του καταγωγή, για την αγάπη του στην Ελλάδα την οποία επισκέπτεται κάθε χρόνο με θρησκευτική ευλάβεια, για την αρκαδική του καταγωγή και για το πόσο Έλληνας νοιώθει, έγινε ξεκάθαρο το γιατί ο ισχυρός κ. Ταμπάσσης δέχθηκε να μιλήσει στο «Νέο Κόσμο». ?Δεν δίνω συχνά συνενετύξεις. Ο Νέος Κόσμος όμως δεν είναι σαν τους άλλους? μου είπε όταν συνατηθήκαμε στο γραφείο του. Τα σοφά λόγια του παππού Αριστοφάνη «πρέπει πρώτα να έχεις γίνει κωπηλάτης πριν πάρεις στα χέρια σου το τιμόνι» είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος για να περιγράψει κανείς την φιλοσοφία του Ταμπάσση όσον αφορά την καριέρα του τουλάχιστον. Ο Γιώργος Ταμπάσσης άρχισε να «τραβά κουπί» από πολύ μικρός. Ήταν, εξάλλου, ένα παιδί μεταναστών και εργατών. Οι γονείς του μετανάστευσαν από την ορεινή Αρκαδία στην Αυστραλία στα τέλη της δεκαετίας του 1950, εγκαταστάθηκαν στο προάστιο της εργατιάς Fawkner και πέρασαν τη ζωή τους δουλεύοντας σε εργοστάσια, ο πατέρας του σε αυτό της Ford και η μητέρα του σε βιοτεχνία ρούχων. Το πρώτο του σχολείο ήταν αυτό της γειτονιάς του. Εκεί πήρε τα πρώτα μαθήματα αντοχής. «Ήταν κάπως δύσκολα. Ήταν ζόρικη η σχολική κοινότητα στην περιοχή. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο πατέρας μου αποφάσισε μετά το Δημοτικό να μην συνεχίσω στο Γυμνάσιο της περιοχής και με έστειλε σε ένα καθολικό γυμνάσιο στο Broadmeadows». Με μπόλικη δόση αυτοσαρκασμού αποδίδει την κλίση του στις θετικές επιστήμες στην βραχύχρονη μνήμη του και την επιλογή του να σπουδάσει Φαρμακευτική στο γεγονός ότι οι βαθμοί του στις εισιτήριες εξετάσεις δεν του εξασφάλιζαν την πρόσβαση σε πολλές άλλες πανεπιστημιακές σχολές. «Με το που τελείωσα έπιασα δουλειά ως φαρμακοποιός αλλά εκείνο που πάντα ήθελα ήταν να ανοίξω την δική μου επιχείρηση και ένα χρόνο μετά μαζί με τον συνέταιρό μου, που παραμένει συνέταιρός μου μέχρι σήμερα ανοίξαμε το πρώτο μας φαρμακείο στο προάστιο Greenvale. Μετά από λίγα χρόνια ανοίξαμε το φαρμακείο στο Brunswick και τώρα είναι συνέταιρος σε πέντε συνολικά φαρμακεία».

<< Πίσω